Ik herinner mij in de afgelopen pakweg twintig jaar veel periodes dat het moeilijk was om volk te vinden, en dat plaatsingsbureaus en interimdinges en headhunters en zo grote sier konden maken. En ik herinner mij ook periodes zoals nu: dat het lijkt alsof er ergens iemand een grote emmer mensen op de arbeidsmarkt heeft uitgegoten. 

Het is wreed tegenwoordig: de ene na de andere sollicitant, op het werk. Van binnen- en buitenland, van 18 tot ouder dan zelfs mij, van geen ervaring tot ervaring up the wazoo, van geen diploma tot summa cum laude in allerlei, van zelfverzekerd tot nerveus, van communicatief tot teruggetrokken. 

Vanalles, dus.

Spannend, allemaal nieuwe collega’s krijgen.