Boodschappen die ge uw dochter van zeven niet graag hoort zeggen over uw zoon van negen: “Papa, papa, die leider heeft Jan omgekeerd met zijn hoofd in de vuilbak gestoken!”
Ik met Anna aan de hand naar een trosje leiders die aan de kant van de speelplaats zaten.
“Het schijnt dat Jan met zijn hoofd in de vuilbak gestoken is. Wat had hij gedaan om dat te verdienen?”
“Euh ah ja, euh, hij was wild aan het doen.”
“En dan is de beste oplossing hem met zijn hoofd in de vuilbak steken?”
“Euh nee, dat was misschien niet de beste oplossing nee.”
“Nee, niet echt. Echt niet de beste oplossing. Een suboptimale oplossing, zou ik zeggen.” Waarna ik met een boze blik naar Jan gegaan ben en hem gevraagd heb wat er gebeurd was.
Natuurlijk dat hij het niet wou zeggen, er stond ondertussen een halve speelplaats rond ons. Ik heb het dus maar gevraagd aan de kinderen: of ze gezien hebben wat er was gebeurd (ja), of Jan echt met zijn hoofd in de vuilbak gestoken is (ja), of hij dat volgens hen verdiend had (mnee, mja, kweetniet).
Waarna ik ze allemaal samen duidelijk gemaakt heb: zelfs áls Jan dingen had gedaan die hij niet had mogen doen, dan nog is het schandalig wat die leider gedaan heeft. En als ze iemand zoiets zien doen met iemand anders, dan moeten zij ingrijpen: het kan niet dat iemand die ouder en sterker is dan iemand anders, zich zo gedraagt.
Hoofdgeknik. Eén jongen die zei: “dat is waarom ik niet meer in de scouts zit!” Een paar die beaamden.
Ik weet er het fijne natuurlijk niet van, ik was er zelf niet bij, maar voor zover ik het kan reconstrueren: ze waren Jan aan het uitlachen omdat hij wegens de uren van zijn voetbal niet meer naar deze scouts kan en naar een andere scouts gaat, en dan had Jan zo’n klein voetballetje naar die ene leider gegooid, een paar keer op rij. En dan heeft die loebas hem boven de vuilbak gehangen.
Met alle respect voor al die scoutsleiders die het wel goed doen, maar godverdomme, als de enige manier die ge kunt bedenken om gezag uit te oefenen op een tienjarige, hem vóór een hele speelplaats in een vuilbak duwen is, dan is er iets ernstigs aan de hand met u.
Reacties
21 reacties op “Scouts”
mee eens, maar die leiding zijn natuurlijk ook maar broekjongens.
Je hebt gelijk van te reageren. En hopelijk leert die leider het hoe het beter moet. En als dat niet lukt haalt de andere leiding hem eruit.
Ik ken een leerkracht die in de eerste kleuterklas niet beter op gevonden had om een kindje een plakker op de mond te kleven….
…en dat is mijn fundamentele probleem met scouts: kinderen die de baas spelen over kinderen. Dat kan goed gaan, maar dat kan ook onmetelijk verkeerd lopen.
Enfin ja, dat en het fascistoïde gedoe heel de tijd natuurlijk. 🙂
(Ik zet er een smiley achter, maar eigenlijk bedoel ik dat serieus: van studentendopen over scouts en Stanford Prison Experiment tot de jaren 1930: eens iemand met een grotere kepi of een streep meer op zijn mouw macht uitoefent over andere mensen, is het verschrikkelijk gemakkelijk dat het uit de hand loopt.)
De jeugdbeweging waar ik zat heeft een ‘volwassen begeleider’. Toen was dat de vader van één van de leiders. Die was daar niet elke week heel de tijd, maar wel regelmatig, én op alle groepsvergaderingen, én bijna heel het groot kamp. Dat geeft wel een zekere sérieux en controle op de werking.
Nog een voordeel dat we hadden was dat veel van de leden wilden doorstromen naar de leiding, waardoor we kieskeurig konden zijn en nieuwe leiders omringd waren door een grote oudere kern.
Maar de KSA is dan ook gewoon veel beter dan de scouts. 🙂 ‘t is op zaterdagnamiddag, moest dat beter uitkomen voor uw planning.
Wauw. Als ex-leidster vind ik dit echt een straf verhaal. Als het een geruststelling mag zijn: in zowat alle afdelingen van allerlei jeugdbewegingen waarmee ik al in aanraking gekomen ben, gaat het er absoluut anders aan toe. Jongere leiding stonden er trouwens ook zelden alleen voor bij ons, anders zouden zo’n dingen misschien ook gebeurd zijn. Dit is echt niet representatief voor wat jeugdbeweging is, ik voel haast plaatsvervangende schaamte!
als ex-leider moet ik u serieus tegenspreken. In bijna alle afdelingen van jeugdbewegingen ben ik nl. juist dezelfde problematiek tegengekomen: jongvolwassenen die nog geen grenzen weten te leggen in een machtspositie.
Hier ook hoor. Ik zat in de chiro. Mijn arm kreeg ooit een toen zo genaamde ‘slangenbeet’ te verwerken van een 17 jarige beer van een kerel die leider was toen ik zelf maar een jaar of acht was, gewoon omdat ik had gezegd dat het de bedoeling was dat ze een leuke activiteit met ons gingen doen en dat ze dus niet gewoon op een stoel aan het clubhuis moesten zitten.
Logisch dat ik dan ook niet graag ging en het maar een jaar heb willen doen het chirogebeuren.
Zelf wel jaar en dag op de speelpleinwerking gestaan van mijn 16 tot 23 en maar al te vaak op anderen zitten vitten dat het hang op een stoel gedrag niet ‘leiding geven’ is en dat EHBO serieus genomen dient te worden en dat de communicatie naar ouders toe deftig dient te gebeuren. Een leidster die tijdens een spel op een tafel ligt in een soort bruidskleed en dan aan de kinderen zegt dat ze niet aan haar buik mogen komen omdat er een baby in zit en nadien maar zegt dat het kind is gestoren, … . Ik snap nog altijd niet hoe zulke mensen erin slagen dit te kunnen blijven doen. Ik heb dan ook geprobeerd via de burgemeester een beetje druk uit te oefenen op het die werking en dat heeft dan toch een paar jaar zijn vruchten afgeworpen maar verhalen van ‘ik kreeg het verkeerde kind mee enzo’… Jammer genoeg realiteit nog tot op de dag van vandaag. Ik denk dus ondanks ik zelf lang leider ben geweest en dat er ook echt een hoop goeie leiders tussen zaten, ik mijn eigen kind die dingen toch niet ga laten doen tenzij ik weet wie en wat voor leiding er rond loopt.
Voetballers… Altijd hetzelfde …
Normaal zou dit niet mogen gebeuren, en zeker niet bij de scouts. Mijn zoon en dochter zaten in dezelfde scouts als jouw dochter. Ik ben een enorme fan van scouting, maar als de leiding niet deugt, dan werkt het gewoon niet.
Ik ben geen fan van scouts, en ook niet van ksa, en ook niet van chiro. Ik zou liever hebben dat mijn kinderen er niet naartoe gaan. Ik heb nooit geloofd dat een jeugdbeweging meerwaarde zou hebben tegenover al die dingen die ze óók kunnen doen. Het wordt sowieso kiezen, en ik zal de laatste zijn om hen te stimuleren voor een jeugdbeweging te kiezen. Als ze het per se willen, want die en die doen het ook, zal ik ze niet tegenhouden uiteraard, maar het zal maar met een zuur gezicht zijn dat ik ze dan ga brengen en halen. Ik heb nog twee jaar om dat zure gezicht te oefenen, want mijn dochter is nu vier.
Want kan iemand me uitleggen waar die jeugdbeweging voor dient? En niet over sociale dingen beginnen, want die leren ze in gelijk welk groep jeugdigen die (behalve rondhangen in een kaki broek of blauwe rok) ook werkelijk nog iets doen. En ook niet over groepsgevoel beginnen want dat groepsgevoel laat zich nog het best voelen op de dag van de jeugdbeweging, als die van de scouts die van de chro uitlachen en die van de ksa die van de scouts belachelijk maken. Hmm, er begint me iets te dagen.
Misschien moet u eens hier na lezen wat voor een meerwaarde scouts kan zijn. Ik ben zelf een ‘generatiescouts’. Mijn ouders zaten in de jeugdbeweging, mijn oudere broer, veel neven en nichten. Ik heb het uiteindelijk tot groepsleider geschopt.
Daarom zal mijn verhaal waarschijnlijk erg positief lijken. Door de jaren heen leerden we samen werken, samen ondernemen, het voortouw nemen, grenzen op een normale manier verleggen. Elke keer een klein stapje meer, als allerkleinste met tikkertje en zakdoekje leggen, paar jaren later werden het al groepspelletjes, al dan niet over culturele grenzen heen. Ik herinner me nog goed de spelletjes over Afrika en waterbeleid. Ook al zat het erg goed verpakt, de boodschap pakte me toch als kleine jongen. Nog een paar jaar later leerde ik sjorren, en was ik mee verantwoordelijk voor mijn eten op kamp; Ik leerde rechtstreeks en onrechtstreeks opkomen voor mijn rechten en werd op mijn plichten aan mezelf en de groep gewezen. Natuurlijk niet zonder slag of stoot. Er zit nog altijd een putje in mijn been van de bijl die ik er zelf ongelukkigerwijs in sloeg. Of de T-shirt die met brandvlekjes getekend werd na een kamp. Op die zelfde T-shirt staan nu wel nog altijd alle namen, tekeningen en tekstjes van de leden, leiding en fouriers die mee waren dat kamp. Nog later mochten we mee helpen een fuif of een wafelverkoop organiseren om onze kampprijs te doen zakken. (Want niet iedereen heeft het even breed, maar dat weet u beslist wel).
Na al die jaren ervaring opdoen als lid, mocht ik leider worden. Voor mij, iemand die niet perse altijd op de voorgrond wil een lastige ervaring in het beging. Maar weet je, juist dat kan. We kunnen bij iedere jeugdbeweging proberen. Proberen ons best te doen, ons best te doen om op zaterdag of zondag er te staan. Proberen om mijn en uw gastjes de tijd van hun leven te geven, weg van het standaard parkour.
Soms loopt het mis, maar u moet mijn een hobby aan tonen waar er soms iets niet mis loopt. Je kan wel ergens te velde een ploeg vinden waar er een trainer iets te veel eisend is of juist niet, waar de omkadering misschien niet perfect is….
Wij zijn jongeren die het beste van onze vrije tijd, tijd die ook niet meer zomaar is. Tijd waar we ook geld kunnen verdienen, en niet omkijken naar anderen, voor de tv hangen of godbeterd slapen of nog erger continue fuiven!
Wat ik wel weet (en dit is puur persoonlijke ervaring), als de kinderen niet door de ouders gesteund worden in hun keuze, dat ze nooit volhouden. Maar daar zijn zij dan vooral slachtoffer van. Ik ken genoeg vrienden die het nu jammer vinden dat ze niet hebben doorgezet vroeger.
Zoals in het begin van mijn verhaal wil ik opnieuw zeggen dat ik gewoon een bevoorrecht scoutser ben. Al denk ik dat elke geëngageerde leider in de jeugdbeweging er gewoon graag elke week voor gaat.
Meer info over de waarden van scouts kan u hier vinden:
https://www.scoutsengidsenvlaanderen.be/kijk-op-scouting/visie/basispijlers
(Dit is en was geen officiele verklaring van Scouts en Gidsen Vlaanderen, slechts een persoonlijke mening)
PS: ik zou zeggen kom gerust eens proberen bij ons, maar door succes moeten een ledenstop doorvoeren. Net als de 3 omringende jeugdbewegingen. Iets zegt me dan, dat we allemaal erg goed bezig zijn en blijven.
dit herriner ik me van een paar jaar geleden: Scouting das kinderspel?
Scouting das samen spelen en durven dromen, verloren lopen en stil genieten. Da’s vuurtjes stoken en geheimen delen? buiten leven van binnen warm worden. Da’s ook onze plan leren trekken en alles geven. kinderspel???? IK DACHT HET NIET !!!
is van een paar jaar geleden en hangt nog steeds op mijn muur; raar toch hé voor mij niet scouts is geen kinderspel. het is waar er worden fouten gemaakt en dingen die niet kunnen of passen Maar als ze goed gemaakt worden en uitgeleerd word das al beter en groeien doe je met vallen en opstaan en niet met in 1 keer op de top te staan
Vooreerst, laat duidelijk zijn dat ook ik de beschreven situatie sterk afkeur. Niet voor niets worden er bvb. werkwinkels vorming aan leiding gegeven rond ‘Straffen en belonen’, om tools mee te geven hoe het wél kan en om zulke (in dit geval erg vergaande) situaties te vermijden.
Toch ben ik ietwat geschrokken van de soms erg ongenuanceerde negatieve beeldvorming rond jeugdbewegingen hier. Zelf was ik nog niet zo heel lang geleden leider bij de scouts. In deze jeugdbeweging heb ik, naast veel plezier, ook erg veel geleerd, niet in het minst tijdens mijn leidingscarrière.
Bij Scouts en Gidsen Vlaanderen wordt er onder andere gewerkt rond 5 basispijlers en enkele speelvelden (meer info hier https://www.scoutsengidsenvlaanderen.be/kennismaken/basisinfo/informatie-voor-ouders), om maar aan te tonen dat er meer is dan random ‘sociale vaardigheden’ die je in gelijke welke groep leert.
Ik wil niet ontkennen dat er naast erg sterke jeugdbewegingsgroepen ook iets minder kwalitatieve werkingen bestaan. Net zoals ik me ervan bewust ben dat niet elke leid(st)er even omzichtig omspringt met macht. Maar om daarom alle jeugdbewegingsgroepen over dezelfde kam te scheren en ze zelfs fascistoïde te noemen, vind ik erg verkeerd.
En wat betreft dat belachelijk maken van andere jeugdbewegingen. Ik zie er zelf geen kwaad in als er een gezonde concurrentie en kwinkslag heerst tussen jeugdbewegingen (uitlachen is niet mijn persoonlijke stijl), net zoals in’t dagelijkse leven bijvoorbeeld het groepsgevoel van Limburgers tegen dat van Antwerpenaren wordt uitgespeeld, maar daar maken ogenschijnlijk minder mensen een probleem van.
Tot slot, ik vind het positief dat je de leider in kwestie aangesproken hebt, alvorens je hierover schreef. Ik hoop dan ook dat deze leider zich nu meer bewust is van zijn foute straf.
Ik maak van gelijk welke vorm van belachelijk maken een probleem, en ik ben niet de enige die zich stoort aan dat gemem over de verschillen tussen de provincies. Ik zei het hierboven al: er begint me iets te dagen. Verschillen maken tussen mensen door zoiets idioots als een jeugdbeweging, ik zie niet in hoe dat met een gezondere kwinkslag kan gebeuren dan dat een Vlaming zich openlijk ergert aan een luie Waal. Hahaha, allemaal heel grappig, en ondertussen wijst niemand er hen op dat hun gedrag onnozel is en verder niks.
Ik heb de link eens bekeken die je gaf. Goedbedoeld, daar twijfel ik niet aan, en ook heel wollig. Ik blijf dus vinden dat ik mijn kinderen beter kan stimuleren om iets anders te doen.
Nog één iets: hoe sociaal gemixt zijn die jeugdbewegingen tegenwoordig? Denken die kinderen dat samenwerken volstaat als het gebeurt tussen kinderen met dezelfde achtergronden, dezelfde uniformen, hetzelfde taaltje, dezelfde ideeën over samenwerken?
En nu rond ik af want ik geraak te goed op dreef en ik weet ook wel dat ik niet enkel de jeugdbewegingen hiervan de schuld moet geven.
bij ons op de scouts zijn we gemend zowel moslims als vlamingen in 1 groep en het samen werken en het op elkaar vetrouwen in elke situatie dat IS JEUGDVERENIGING. en een goede jeugdvereniging staat of valt ook met xontact met ouders en hun ingesteldheid dus veel plezier op de schaakclub
Belachelijk maken is geen gezonde concurrentie.
Er zijn weinig plaatsen in onze maatschappij waar kinderen leren samen weken. jeugdbewegingen is er een van. Dat gebeurd niet echt zolang de jeugdbeweging onderling strijd voeren, hoe speels dit ook is.
Een kind van 6 of 8 ziet het verschil nog niet tussen zo’n grapje en echt uitlachen, en als ik sommige “grapjes” hoor, dan denk ik de leiding ook meestal niet. “The medium is the message”. Wat je doet zegt meer dan wat je zegt.
En het lachen zegt meer dan “o, maar zo slecht is het niet bedoeld”
in Malaysia gaan de ouders dan met een machete naar de scouts..
LOL
Het gaat erom, zoals altijd en met alles, zelf je kinderen mee te geven dat uitlachen en belachelijk maken niet oke is, zeker als ze inderdaad nog te klein zijn om dat te plaatsen. Je zal je kinderen moeten thuishouden als je ze wil weghouden van ‘het wij-zij gevoel’. Als ze sporten supporteren ze voor hun eigen club en vinden de andere maar niets, er bestaat rivaliteit tussen scholen en zelfs muziekscholen of academies en deze week volgde ik een discussie op een speelplein tussen twee meisjes over die anderen van die stomme balletschool….
Die van mij mogen dus verder naar de scouts (vooral omdat ze daar buitenspelen en voor één keer niets moeten kunnen, testjes moeten afleggen, goed genoeg moeten zijn om mee te mogen doen,…) en wil ik ze nooit een slecht woord horen zeggen over hun vriendjes in andere (jeugd)bewegingen.
niet helemaal mee eens.
Ja het is een taak als ouder om dat te doen, maar ik vind dat als een jeugdbeweging het heeft over “wij”, dan moeten ze het goed doen.
Er zijn sport takken waar ze daar zeer streng in zijn en anderen waar het wij-zij aangewakkerd wordt.
Mijn oudste doet basket en daar gaat men totaal anders om met rivaliteit als bij voetbal clubs. Respect wordt daar op elke mogelijke manier in de aandacht gebracht. Respect voor je materiaal, respect voor je coach, je team leden, respect voor je tegenstander, zelfs respect voor jezelf.
Je kan als organisatie een gevoel van trots opbouwen zonder dat dit tegen andere is.
Een voorbeeldje uit de harde werk wereld: zoveel jaar geleden had de manager van het excel team bij Micorosoft, een familie foto op zijn bureau van zijn tegen hanger bij Lotus 1-2-3. Omdat hij op elk moment wou beseffen dat dat ook een persoon was, iemand met een partner en kinderen. (En ja hij kende die kinderen bij naam.) Je kan keihard zijn in business/sport en toch respect hebben voor elkaar.
Het lijkt mij vooral dat u al de jeugdverenigingen over dezelfde kam scheert. Uiteraard mag u uw ervaring en ergernis posten. Welke ouder is er niet furieus en gekwetst wanneer zijn of haar kind zoiets overkomt. De leider in kwestie was inderdaad in de fout en het is goed dat u hem daarop gewezen hebt. Daar kan hij enkel iets uit leren, want ook de leiding doet dit nog elke dag. Van elkaar, van de kinderen en van de ouders. Maar zoals u het stelt is deze leider representatief voor de jeugdbeweging. Hebt u er misschien al eens bij stil gestaan dat er naast de minder bekwame leiders ook leiders zijn die elke zondag (of zaterdag) het beste van zichzelf geven? Deze leiders niet alleen op zondag actief bezig zijn voor hun scouts, maar bijna elke dag van de week wel iets nieuws af te handelen, te knutselen of te bedenken hebben. Allemaal zonder er iets voor terug te verwachten. Hopend dat ze (al is het er maar één) die kinderen weer een topdag bezorgd hebben. Ik zit zelf in de scouts, niet Scouts en Gidsen Vlaanderen, maar FOS, Federatie voor Open Scoutisme. Open, Pluralistisch, niet op Christelijke leest gebrand, maar op de fundamenten van Scouting, Baden Powell. FOS en Scouts en Gidsen Vlaanderen organiseren elk jaar animatorcursussen voor de (beginnende) leiding. Hier leren ze bepaalde technieken om met kinderen om te gaan in lastige of juist leuke situaties, hoe een spetterend spel in elkaar te steken, hoe de financiën te regelen, enzovoort. Uiteraard kan er tussen die leiding al eens een ‘rottere appel’ tussenzitten, dat is overal zo. Bij elke vrijetijdsbesteding zal je dit hebben. Maar bij ons wordt de leider in kwestie naar zijn voeten gegeven door zijn medeleiding en door de hoofdleiding. We zien er op toe dat zoiets niet opnieuw gebeurt. Door de leider er op te wijzen wat hij fout deed en hem een alternatief voor te stellen. “Volgende keer reageer je beter op deze manier…” Dat heet ervaring opdoen en leren uit je fouten. Dat kom je tegen in elk aspect van je leven. En die uniformen? Dat maakt ons één geheel, zo worden we een hechtere groep, je stimuleert het teamgevoel en we herkennen elkaar als we op uitstap gaan. Die lintjes en tekentjes die sommigen “meer” hebben is omdat ze dit verdient hebben door een bepaalde proef. Iedereen kan dit halen, en het zien bij andere kinderen zorgt ervoor dat je je best wil doen omdat jij dit ook wil halen. Maar iemand die daar geen zin in heeft moet dit niet. Wat leer je op de scouts? En ja, ik ga wel beginnen over het groepsgebeuren, want dat leer je nou eenmaal en het is fantastisch. Maar ik ga niet ontkennen dat je dat bij een andere hobby ook kan leren. Bij ons leren ze samenwerken, sjorren, knopen leggen, koken op gasvuur en later zelfs op houtvuur, knutselen, recycleren, van de natuur houden, normen en waarden binnen een groep met verschillende mensen, werken voor iets als ze dit willen, buiten spelen, elkaar helpen want de oudere wolven beschermen de jongste welpen, leiding worden, vriendjes maken, uit je schulp kruipen, in bomen klimmen, spelen verzinnen, veilig kampvuren maken, de verschillen tussen soorten brandhout, survivaltechnieken, en echt waar, ik zou nog een hele pagina kunnen vullen.
Ik ben nu al sinds 4 jaar leiding en ik heb zo veel geleerd. Ik heb mezelf en mijn medeleiding zien groeien en de kinderen elk jaar dichter naar elkaar en naar ons zien groeien. Ik heb in mijn eerste jaar even goed fouten begaan, één keer en dan niet meer. Die kinderen zijn een keer kwaad op je, je beseft dat, gaat met hen praten en legt het bij, ook dat is scouting.
Ik weet dat scouting niet voor iedereen is weggelegd, dat moet ook niet. Maar meteen alle jeugdverenigingen afschrijven door enkel jouw ervaringen vind ik wel erg gemakkelijk. Ook ik krijg plaatsvervangende schaamte voor die leider als ik uw ervaring hoor. Moest het mijn kind overkomen, mij hart zou breken. Maar ik zou proberen de leiding nog een kans te geven.
Als ik zie hoeveel tijd, moeite, maar ook plezier wij constant in onze voorbereidingen, zondagen en kampen steken, doet het me pijn dat u zo kortzichtig reageert. Maar ieder zijn ervaringen denk ik dan.
Onze vier kinderen zitten nog allemaal bij de scouts.