Ik zat een béétje met een indigestie van Wheel of Time, en dus heb ik me in het wat kortere werk gestort: kortverhalen en comics.

Ah, Conan. Ik had People of the Black Circle, het origineel, een halve eeuw geleden gelezen (in het Frans, denk ik zelfs), de comic-versie zag er op het eerste zicht wel proper uit, en dus vandaar.

Oh, nostalgie. Ik weet niet hoe het overkomt op iemand die de boeken niet gelezen heeft, maar het ademt Robert E. Howard en vintage Conan. De tekeningen zouden stuk voor stuk pulp-covers kunnen zijn, zo schoon.

Het verhaal in het kort: koning Bhunda Chand is vermoord. Devi Yasmina, zus van de afgestorvene (die hem zelf heeft dood gemaakt eigenlijk, maar dat maakt niet uit want hij vroeg er om), besluit Conan, op dat moment baas van de Afghuli’s, in te lijven om wraak te nemen. Niet dat ze het hem rechtstreeks gaat vragen: ze zou zijn diensten vragen in ruil voor het leven van zeven van zijn kompanen die in de gevangenis zitten. Ha, verkeerde gok: Conan verrast ze en ontvoert ze!

En dan dus die vintage Conan, een mengeling van hoe hij in mijn hoofd zat in de jaren 1970 voor Schwarzenegger en van hoe hij in mijn hoofd zat na.

Swords & Sorcery! Yay! ‘t Is geen wereldliteratuur, maar wie hoor ik klagen? Wacht: mij hoort ge klagen, want ik wou dat het verhaal niet in vier maar in pakweg tien nummers was verteld.

[van op Boeggn]