Een half leven geleden heb ik een tijd in een cinema gewerkt, als projectionist.

Hoe moeilijk kan dat zijn, een film afspelen? De gemonteerde filmspoel op den DGB (dérouleur à grande bobines, I shit you not), de film door de projector leiden, ervoor zorgen dat het frame in het midden staat, onderaan op den DGB leiden en vastzetten, licht aansteken, klank goed zetten, focus goed zetten en vertrokken.

Hoe moeilijk? Wel, honderd dingen kunnen verkeerd gaan. En honderd zaken zijn verkeerd gegaan, ook als ik het al zes maand aan het doen was. Tot bleitens toe; dingen die ik eigenlijk blindelings zou moeten gekund hebben, mislukten, keer op keer.

Ik heb daar en dan besloten dat ik nooit vanzeleven nog kwaad zou worden of ongeduldig als iemand handenarbeid moet doen en dat het niet zo goed lukt. Garçons die onhandig zijn (onvriendelijk is een andere zaak), mensen in een frituur die er niets van bakken, of zoals vandaag in de Colruyt: iemand aan de kassa die er letterlijk twee of drie keer zo lang over deed om een kar aan te rekenen als de collega’s van de andere kassa’s.

Ik was er met mijn moeder, en zij was zich aan het opvreten dat geen naam had. Ik zag het mens aan de kassa alleen maar doodgaan. En ik had mijn boek mee, dus ik heb gewoon wat verder gelezen terwijl we aan het wachten waren. De dutsin ging alsmaar trager, en ze werd alsmaar nerveuzer. En dan moest ze even weg want ze wou vervangen worden wegens vreselijke schouderpijn.

Vijf minuten later was ze terug, en er kwam wel iemand mee, maar die zou haar waarschijnlijk pas vervangen nadat ze ons gedaan had. En dus moest ze nog heel de kar doen. En ik dénk dat mijn moeder ze helemaal kapot maakte door erop te staan om zélf alle producten te stapelen in plaats van het haar te laten doen.

Het liep helemaal in de soep bij de Danio’s: ik had vijf keer vijf van hetzelfde gekocht, en ze bleef maar proberen inscannen, één per één. Na betaling en nalezen van de rekening bleek dat ze drie potjes te weinig had aangerekend.

Ik ben dus weer naar binnen gegaan om het verschil te betalen: de meneer die ik aansprak leek er zowaar van aangedaan, voor die twee euro 94 cent.

Ge moet respect hebben voor iedereen. Niets is gemakkelijk werk.

(behalve turnleraar natuurlijk)