Het is soms griezelig hoe we over sommige dingen hetzelfde denken. “Kijk!” zei ik tegen Zelie, “Kom kijken, ’t is Beyoncé haar nieuwste dans!”

Zelie zag dat niet zitten, want ze kan dat mens niet af. Ik dus ook niet.

Geen haat of zo, zo kinderachtig ben ik ook niet, maar wel viscerale afkeer van heel haar fake gedoe, het feminisme-van-den-aldi, de legioenen adorerende fans, het Queen B, Bey, kak-Jay-Z-zie-hoe-rijk-wij-zijn, het dansplagiëren, de sléchte muziek, urgh.

Maar dus vandaar: hier werd ik even vrolijk van.