Eén kindje thuis, vandaag en morgen: al de rest is op scoutsweekend.

Alle tijd om mij rustig te ergeren dus. Aan de al de niet pseudo-interloktuelen die zich hardop druk maken over K3, of die gemaakt greppig toch zeker wilden meegeven dat zij er helemaal niét in geïnteresseerd waren, zo van “het schijnt dat iemand K3 of zo zou kwijt zijn maar ik weet niet waar het precies over gaat want ik was net naar De Goede Film aan het kijken”.

Iedereen wéét namelijk dat het totaal onmogelijk is om tegelijk K3 niet verkeerd te vinden én de ‘echte’ cultuur te kennen. Ja, want “in een klein stationnetje”, dát was goede kindermuziek en Studio 100 is platte commercie.

Tijd om mij te ergeren aan de politiek, ook. Het security theatre met militairen, terwijl elke overval er het nutteloze van bewijst. En het te moeilijk is, blijkbaar, om zelfs maar te weten te komen of iemand al dan niet een rijbewijs heeft — dit stond in de krant, en ik ben daar niet zo goed van:

Tachtig procent van de door de politierechtbank opgelegde boetes wordt niet betaald, opgelegde rijverboden worden straal genegeerd, veelplegers blijven onbekend omdat het centraal strafregister – een databank die alle veroordelingen bijhoudt – pas tegen 2018 up-to-date is.

En dan was er nog zooi rond bossen, en vluchtelingen, en belastingen, en aaargh.

De wereld is om zeep.