Maand: maart 2016

En zo ben ik niet meer alleen thuis: Louis was er gisteren al, vandaag zijn Anna en Zelie smerig en wel teruggekomen van scoutskamp. Met Zelie ook al twee vriendinnen over de vloer gehad: ’t duurt hier nooit lang voor er veel volk is. Nu alleen nog wachten op Sandra en Jan, die zaterdag terugkomen.…

’t Is niet altijd gemakkelijk uit te leggen wat wij tegenwoordig zoal doen op het werk. Maar ziet! Mijn fijne bureaugenoot Tim aan het woord ergens in de Verenigde Staten:

St. Alphonzo’s Pancake Homepage is niet meer. Al een tijd, blijkbaar. En ik heb het niet weten gebeuren. En ik heb de hele site niet gescraped als hij er nog was. Neeen. Neeeeeen. Ik zit al een tijdje onwezenlijk voor mij uit te staren. De eerste goede website ter wereld, wat mij betreft, daar ergens…

Het is hier zo stil dat ik het bloed in mijn arm hoor kloppen als hij op de leuning van de trekzetel ligt. En dat ik denk dat ik tinnitus krijg van de oorverdovende stilte.

Nul: Eén: Twee: Drie: Vier: Vijf: Zes: Zeven: Acht:   Negen: Tien! Gelukkige verjaardag Anna!

Ja, dat dan wel weer. Dát dan weer wel. Veel mensen op stukken vakantie op het werk, en thuis zal het ook wat eenzaam zijn: zondagnamiddag vertrekken Jan en Sandra naar Barcelona voor voetbaltoernooi, maandagnacht vertrekt Louis naar Londen met de school, en inde loop van maandag vertrekken Zelke en Anna naar scoutskamp. Yep:

De afgelopen dagen eindigden twee mensen een mail met een welgemeende paaswens. Dat gebeurt elk jaar wel eens, en elk jaar opnieuw bedenk ik hoe vreemd ik dat vind, leven op het tempo van kerkelijke feestdagen. Lang geleden toen ik nog met mijn grootouders naar de kerk moest, leek het soms alsof heel het jaar…

Het was alweer eens heel lang geleden, maar alsnog: een licht geval (understatement) van blaasontsteking. Het fijne is dat ik tegenwoordig zo’n stappenteller heb, en dat het dus (a) goed is voor het aantal stappen dat ik zet, zowel ’s nachts als overdag, en (b) dat ik precies kan zien wat voor effect het op mijn…

Soms is om de vijf zes jaar eens langskomen bijna hetzelfde als elkaar regelmatig zien. Zonder veel waarschuwing stond hier vandaag plots een vriend van meer dan 25 jaar voor de deur, en ’t was alsof het nog maar een paar weken geleden was in plaats van bijna zes jaar. Wat lamsstoofpot gemaakt (ik), veel verschillende…

Wat een ongelooflijk gemak toch, dat we al die tijd in alarmniveau kweetniethoeveel geleefd hebben. En wat een geluk dat er overal leger op straat staat. Gelukkig hebben die veel erger kunnen vermijden. Dank ook aan Meneer Jambon om ons voor erger te behoeden: een alarmniveautje hoger en alles komt alsnog in orde. Vorige week zat Zelie in…

Ziet, het zicht uit onze living: En ziet, een detail: Het moet niet gezeg dat dat onze lokale vierpotige heldin uren aan stuk met argusogen zit te kijken naar al wat er in de boom beweegt. Den duts.

Anna heeft gebeld of er een vriendin wou komen spelen. Ja, zeker, ze had het wel gevraagd of het mocht en ik had gezegd van ja, maar toch: mijn telefoon pakken en bellen om te vragen of het kon — ik zou dat dus in geen duizend jaar gedurfd hebben. Nog altijd niet, trouwens. En…