Zelie moest vandaag een spreekbeurt doen. Het is iets geworden over Arminius en de slag in het Teutoburgerwoud in 9 na Christus.

Hoofdrolspelers zijn Varus, toen medeconsul dacht ik van Tiberius in  één van de  laatste jaren van Keizer Augustus, een  gemene slechte vent, en Arminius, de zoon van een opperhoofd van de Cherusken, die zijn jeugd  als gijzelaar in Rome doorbracht. En die het niet zag zitten dat Varus (die heel Syrië al uitgewrongen had en heelder stapels mensen gekruisigd en al) dat nog eens zou overdoen in  zijn geboortestreek.

Arminius is een vertrouwenspersoon van Varus, maar  smeedt achter zijn  rug plannen met een reeks Germaanse stamhoofden en vormt een brede coalitie. Komt 9 na Christus, en is Varus op weg van zijn zomerkamp naar zijn winterkamp.

• Arminius: Ojo Varus ze zeggen dat er ergens een opstand is!
• Varus: Serieus of wat  ik ga daar direkt naartoe waar is het?
• Arminius: Awel wacht ik weet een kortere weg!
• Varus: Dankuwel Arminius mijn vriend!
• Schoonvader van Arminius: Varus, gelooft Arminius niet hij heeft plannen gesmeedt met allemaal andere Germanen en al!
• Varus: Och toe zwijgt ge zijt tzaloes op Arminius. En gesmeed is trouwens zonder -t.
• Arminius: Langs hier Varus door dit donker en mistig en nat woud waar uw mannen alleen maar in een lange rij van kilometers lang door kunnen geraken!
• Varus: Voorwaarts mannen!
• Arminius: Zeg Varus anders ga ik al wat voorop zien of er geen Germanen zouden zijn die ons zouden kunnen helpen of wat?
• Varus: Klinkt als een plan vriend Arminius!
• Arminius (een beetje later): <knippe de poeze> <stab>
• Varus: Kak.

Drie dagen later: drie legioenen — twintigduizend man — tot bijna de laatste man afgeslacht.  Bijna de laatste man, want al wie dan nog leeft, wordt geofferd aan de Goden. Drié legioenen verloren, aan  barbaren! En drie standaarden kwijt! Een nationaal trauma zoals er nog nooit één was voor Rome, dat zijn ambities om ver voorbij de Rijn te veroveren voorgoed opbergt (enfin ja, ik vereenvoudig, maar toch).

Fantastisch verhaal, een hele reeks bronnen te beginnen met vermeldingen in Ovidius  bijna onmiddellijk na de feiten tot een degelijke synthese van alle dan beschikbaar materiaal door Cassius Dio in het begin van de derde eeuw. En ook: heerlijke ‘kunst’ rond gepleegd, vooral in de negentiende en begin 20ste eeuw.

Zelie heeft uit de overvloed aan mogelijkheden  volgende twee (haal boven de lade met aanhalingstekens) ‘kunstwerken’ gekozen om te bespreken:

Het  Hermannsdenkmal in  Noordrijn-Westfalen:

En deze prestatie van professionele mafketel Fahrenkrog net na de Eerste Wereldoorlog,  Germania es kommt dein Tag:

Germania in ketenen na het Verdrag van Versailles, dat de ogen heft naar de Leider van vroeger die haar naar betere tijden zal kunnen brengen.

Van daar is het niet ver naar deze, natuurlijk:

Ik ben er zeker van dat Zelie dat goed zal doen, haar spreekbeurt, maar gedomme wat zou ik dat graag gemaakt hebben, en wat zou ik dat graag gegeven hebben, zo’n spreekbeurt.