Urgh.

Het is één ding om te weten dat er vele, vele duizenden mensen doodgaan en gewond raken en alles kwijt zijn en watnog.

Het is iets anders als daar een gezicht op kan geplakt worden.

Het is nog anders als het in bewegend beeld is.

En of het deze keer Russische bombardementen op Aleppo zijn, of ISIS-zelfmoordaanslagen in Afghanistan, of Amerikaanse drone strikes in Pakistan, dat maakt niet echt uit. ’t Zijn uiteindelijk altijd dezelfde die er onder lijden.

Ik vraag mij af wat er nodig is om de mensen gezamenlijk “dit is de lijn” te laten zeggen, en “nu houdt het op”.