Ik was aan het rijden op de fiets en plots zoef! een andere fiets voorbij en clip! die moet mij geraakt hebben misschien aan mijn fietstas of zo maar dus fwiep! zegt mijn achterwiel en plets! ik lig op de vloer met een gabbe in mijn hoofd.

’t Is dat ik op weg was naar een vergadering, dus dan toch maar doorgereden, daar ter plaatse met wat papieren zakdoeken (merci Ben!) het ergste bloed afgewreven, vergaderd (sorry jongens voor wat ongetwijfeld geen gezicht was, met dat bloed dat voortdurend naar beneden bleef druppelen), naar het werk, middageten gedaan en dan naar spoed gefietst.

Daar toch redelijk wat zitten wachten, maar bon, het was niet alsof ik aan het doodgaan was. De korsten en het bloed wegehaald, ontsmet, de scheur in mijn ooglid en de driehoekige flap vlees die op mijn voorhoofd los hing allebei weer opgekalefaterd, onder de scan voor barst aan de oogkas, instructies gekregen wat te doen met mijn hersenschudding, een week ‘vakantie’ gekregen, en hopla, we kunnen er weer tegen.

’t Valt allemaal dus nog mee. 🙂