Ik was aan het stappen naar Brussel-Noord toen ik telefoon kreeg, van een mevrouw die mij vroeg ik of mijn afspraak van morgennamiddag zou kunnen verzetten naar morgenochtend 8u.

Euh nee? Ik heb een vergadering in Brussel ’s morgens en ik moet ergens rond 7u op de trein zitten om die te halen?

Ah okay, zei de mevrouw, niets aan te doen. Tot morgen dan.

Een half uur later zat ik op de trein en vroeg ik mij af wélke afspraak dat wel zou kunnen zijn die ik morgen had, en wanneer precies.

En toen stond er in mijn agenda: stuk niets. Niéts. En had ik niet alleen geen idee wanneer het was, maar wist ik niet meer zeker welke dokter het was die belde.

Een opzoeking van het telefoonnummer op het internet later wist ik dat tweede alsnog zeker: het was de oogmeester, waar ik elk jaar op controle moet gaan om te zien hoe het zit met mijn genetisch bepaalde onvermijdelijke afglijden naar blindheid.

Eurgh dus zucht: morgenochtend naar Brussel, vergaderen, bellen om te achterhalen wanneer de afspraak precies was, en dan zo hard mogelijk proberen op tijd weer terug in Gent te zijn.

Ik weet tienduizend procent zeker dat ik die afspraak, op het moment dat ik ze gemaakt heb, in mijn agenda heb gezet. Maar om de zoveel tijd verdwijnen er dingen in mijn agenda, en dan nog meestal dingen die ik er maanden op voorhand in had gezet.

Bijzonder vervelend. Bah.