Zoals de profeet al zei:
There shall, in that time, be rumors of things going astray, erm, and there shall be a great confusion as to where things really are, and nobody will really know where lieth those little things wi– with the sort of raffia work base that has an attachment. At this time, a friend shall lose his friend’s hammer and the young shall not know where lieth the things possessed by their fathers that their fathers put there only just the night before, about eight o’clock. Yea, it is written in the book of Cyril that, in that time, shall the third one…
Meestal als er hier in huis iets verloren gaat, is de schuld van de huisgenoten.
Ik heb iets ergens gelegd, ik weet perfect waar, maar dan is het plots weg en speelt iedereen de vermoorde onschuld.
Ik was al anderhalve maand mijn (nieuw) paspoort kwijt. De reis naar Iran was voorlopig on hold gezet, dus ik ging het niet dringend nodig hebben, maar toch.
Ik wist zeker dat ik het ergens had gestoken waar ik het altijd zou kunnen terugvinden, maar ik wist voor de dooie dood niet meer waar.
Of beter: ik had het ooit geweten, en dan was ik het weken aan.een stuk vergeten, dan had ik het teruggevonden, en dan was ik het weer vergeten.
Ik liep er al een tijdje lastig van — en ik geef ootmoedig toe — zie ik kán dat! — dat het mijn eigen schuld was.
Eén keer vergeten, tot daar, maar twee keer? Nee, niet goed.
En dan kijk ik vanavond in het op de trein zitten naar mijn rugzak, merk ik dat die een speciale zak heeft aan de achterkant onderaan, en wat graadt ge? Jawel, daar zit mijn paspoort in.
Voilà. Nu heb ik het opgeslagen in mijn extern geheugen. En zal ik het dus niet meer vergeten.