Ik heb het al meer dan een paar keer meegemaakt, werken in een grote en ingewikkelde organisatie.

En ’t is alleen maar door meer dan een paar keer met mijn kop tegen de muur (soms verschillende muren tegelijk) te lopen, dat het tegenwoordig gelijk gemakkijker is.

De basis van alles blijft: goed werk doen. Zo goed mogelijk. Zelfs al lijkt het op het eerste zicht alsof het niet veel opbrengt: gewoon zo goed mogelijk verder doen, en nooit opgeven.

En verder, in willekeurige volgorde:

• Nooit vergeten dat er een officiële hiërarchie is, en dat die voor bepaalde dingen absoluut moet gevolgd worden (wie wie een formele opdracht kan geven, bijvoorbeeld: belangrijk).
• Tegelijk ook zeer goed beseffen dat er allerlei verborgen hiërarchiën zijn: mensen die eigenlijk meer te zeggen hebben dan op het eerste gezicht zou kunnen vermoed worden, mensen die goed of minder goed liggen bij andere mensen, ervaring en anciënniteit die speelt, administratieve medewerkers of secretaressen die meer te zeggen hebben dan hun eigenlijke baas.
• Luister zeer goed naar roddel en achterklap, maar produceer er zelf geen. Probeer alleen maar vrienden te maken, en geen vijanden.
• Gelijk bij kinderen en gelijk eigenlijk overal in het leven: pick your battles. Soms zijn mensen irrationeel, en daar is soms niets aan te doen. Wie voor alles op de barricaden staat, verspeelt zijn poer als het écht nodig is om zijn voet neer te zetten.
• Wees onverbeterlijk positief. Alles, maar dan ook alles dat er hatelijk of smerig of achterbaks of van slechte wil uitziet, zou zo maar eens kunnen één groot misverstand zijn. Ga daar dan ook van uit. (Met collega’s kan en mag er zwaar gevloekt en kwaadgemaakt worden, maar met derden / klanten / opdrachtgevers / bazen: nooit.)
• Wees zichtbaar. Ik blijf het daar moeilijk mee hebben, maar toch: ga naar vergaderingen (hoe informeler, hoe beter) en zorg ervoor dat mensen weten wat ge aan het doen zijt.
• Een klassieker die altijd geldt, maar zeker in grotere organisaties: zorg ervoor dat alles op papier staat. Enfin ja, of mail, of Jira, of SharePoint, of Teams, of watdanook. Afspraken vlugvlug tussendoor? Telefoontje over en weer? Gesprek over het werk tijdens de lunch? Een korte bevestiging achteraf, waarin alles nog eens op een rij gezet wordt.
• Mijd zero-sum games. Het klinkt stom en cliché, maar discussies bekijken als iets dat per definitie een winnaar en een verliezer heeft, is het beste recept voor miserie. Het is niet wij tegen zij, het is wij allemaal samen versus het probleem. Dat is melig, ja, ‘k weet het. Het is daarom niet minder waar.
• Pragmatiek boven principes. Jaja, in het ideale geval, zou het zó moeten, en eingelijk is dit niet de béste manier om het op te lossen. We leven niet in een ideale wereld: in de echte wereld is le mieux vaak l’ennemi du bien. Zorg er gewoon voor dat het ideale ergens gedocumenteerd staat, en zoek dan samen naar de meeste realistische oplossing.

Hm.

Ik kan eigenlijk nog een tijdje doorgaan, maar hoe meer ik er over denk, hoe meer het gewoon standaard dingen zijn die overal van toepassing zijn. Best stoppen vóór het helemaal Bond Zonder Naam wordt. 🙂