Knippenplak van op de website:

Al jarenlang doen wij als onderzoekers aan de KU Leuven en Histories vzw onderzoek naar vaderlijke stamlijnen en het mannelijke Y-chromosoom. Verre verwanten in directe vaderlijke lijn zijn immers makkelijk te vinden, ze dragen meestal dezelfde of zeer gelijkaardige familienamen. Verre maternale verwanten zoeken, is zo goed als onmogelijk, doordat de familienaam elke generatie verandert, vele amateurgenealogen onderzoeken ook enkel de vaderlijke lijn. Nochtans is de moederlijn en het mitochondriaal DNA dat enkel via moeder op kind wordt doorgegeven, even interessant voor de wetenschap. Het doel van MamaMito is om iedereen de basisbeginselen van genealogie aan te leren, de gegevens op te zoeken en in te geven. Op die manier zullen verre verwantschappen in maternale lijn tussen deelnemers gevonden worden. 200 bereidwillige koppels van verre maternale verwanten worden uiteindelijk uitgenodigd voor een mitochondriale DNA analyse.

Ik heb de gegevens ingevuld die ik had, want gegevens invullen is leutig.

Te beginnen bij de eerste persoon in mijn stamboom die leefde in 1920, mijn grootmoeder, is dit hoe ver ik geraak:

Mijn moeder en mezelf incluis, is dat 11 generaties. Ik vind dat gelijk niet slecht.

Ze vragen op de website voor elke persoon telkens twee bronnen, en dat lukt. Behalve mijn grootmoeder (nog geen akten online, zelfs niet die van 1912) en van de allerlaatste, waar ik (voorlopig) alleen de naam van de de doopakte van haar dochter heb. Ziet: geboortes en dopen!

Ik vind dat ook gelijk niet slecht. 🙂