Het is nog niet helemaal duidelijk of het echt helemaal zal doorbreken. Er zijn in alle geval nu in Gent al meer gevallen dan er ooit gemeten waren (maar er werd vroeger natuurlijk niet zoveel gemeten als nu (alhoewel, er wordt nu toch al een tijd veel gemeten (en de percentages gaan ook naar boven (of toch voor zover ik begrijp)))). En binnenkort gaan misschien wel de ziekenhuisaantallen ook naar boven, en daarna misschien wel de dodenaantallen.
Hopelijk niet, maar een mens weet het niet zeker natuurlijk.
Ik zag deze visualisatie op het interwebs, en ik vond ze wel interessant:
Ze is natuurlijk ook wat verraderlijk, want (1) de cijfers staan er pas in vanaf juni, toen we op een dieptepunt zaten, waardoor ze misschien erger lijken dan ze zijn en (2) de cijfers zijn voor héél België en niet voor pakweg enkel Gent, waar de situatie veel erger is en (3) het gaat enkele om gevallen en niet ziekenhuisopnames of doden, maar daarover zie boven.
Iemand op de Facebooks zei:
En wat gaan we daar aan doen? Twee mondmaskers boven elkaar opzetten ? 3 meter afstand houden? De bubbel van twee en half? Komaan virologen, vertel het ons in de studio.
Ik word daar een beetje moedeloos van, van zo’n uitspraak, die van een nochtans zeer intelligente mens komt. Natuurlijk zijn dat geen oplossingen. Maar het probleem onder de mat schuiven zoals de algemene tendens zo’n beetje lijkt te zijn, is ook geen oplossing.
Mijn antwoord was:
Ik zou het niet precies weten, maar als ze het aan mij vragen: een beetje redelijkheid en gezond verstand?
Niet met stapels mensen samen komen, een mondmasker als ge wél met veel mensen samen komt. En datzelfde maar nog voorzichter in de buurt van kwetsbare mensen?
En uiteraard: belachelijke maatregelen afschaffen, en zowel paniekzaaierij (denk avondklok in Antwerpen) als totterdoodrelativatie (denk open brieven) vermijden.
Het probleem met veel mensen: het valse dilemma. Het is ofwel “draag een mondmasker terwijl ge alleen aan het joggen zijt”, ofwel “mondmaskers zijn zever Bill Gates en Soros betalen Van Ranst om daar daar 5G in te steken”. Of, even erg: het op die manier karikaturiseren van de positie van de “andere kant”.
Redelijkheid en gezond verstand gasten.
Ik begrijp dat niet, het kind met het badwater weggooien.
Reacties
Eén reactie op “De tweede golf”
Redelijkheid en gezond verstand, wie kan daar nu tegen zijn Michel.
Ik alvast niet.
Maar dat er een “algemene tendens is om het probleem onder de mat te schuiven”, daar kan ik jou niet helemaal volgen. Of ‘t moet zijn dat ik de verkeerde mensen spreek of de verkeerde bronnen lees.
Die vermeende tendens komt mij in elk geval over als een eerder selectieve lezing van wat er momenteel onder de bevolking leeft. In gesprekken met vrienden en collega’s ervaar ik toch vooral redelijkheid en gezond verstand. Ook een gezonde dosis frustratie natuurlijk. Geen ergernis over een gebrek aan redelijkheid bij de bevolking (onze laaggeschoolde cursisten doen dat fantastisch trouwens) maar wel ergernis over een gebrek aan redelijkheid en gezond verstand bij diverse overheden die maatregelen uitvaardigen.
Zelfs ergernis over de onwetenschappelijkheid van sommige maatregelen. Gisteren heeft de Gentse politie gecontroleerd op mondmaskerdracht bij kajakkers. Bij kajakkers! Terwijl elke viroloog benadrukt dat vooral slecht verluchte binnenruimtes in combinatie met (oh horror) mensen-die-samenkomen de oorzaak zijn van virusspreiding.
Je zou in open lucht al face-to-face minutenlang aanhoudend tegen elkaar moeten staan schreeuwen om iemand te besmetten. Maar ondertussen mag ik mijn beroep als stadgids alleen maar uitoefenen als ik een mondmasker draag (dus op 2 à 3 meter van de groep) (dus in open lucht). Hetgeen ik weiger. Daardoor heb ik mijn laatste rondleiding gegeven op 7 maart. De financiële kater is erg. Maar van alle nefaste gevolgen is dat nog het minst nefaste.
Vandaag en morgen zal ik alweer de hele dag lesgeven. Ik droeg vandaag nonstop een mondmasker van 8u20 tot 17u40. De combinatie lesgeven + mondmasker is ondraaglijk. Ik wik mijn woorden maar ik bedoel echt wel ‘ondraaglijk’. Elke avond en nacht verga ik van de keelpijn en de hoofdpijn. Dit is onmenselijk. Zeker voor een pratend beroep. Je moet luider spreken (dus door dat masker) en je ademt voortdurend je eigen koolstofdioxide weer in. Instant koppijn en keelpijn.
Ik lees op internet voortdurend reacties van het genre “Draag een masker en stop met memmen”. Voorlopig komen ze allemaal uit dezelfde hoek: mensen die de luxe hebben om van thuis uit te werken en achter hun laptop geen masker dragen. Vooral windbuilen en andersoortige joëldeceulaerklonen. Dus nooit van mensen die de hele dag voor de klas staan met een mondmasker.
Toch draag ik dat masker, de hele fucking dag. Omdat ik er enigszins het nut van inzie in de gesloten ruimte die een klaslokaal is.
Dus als ik die intellectuele gasten in een talkshow, in een afgesloten tv-studio, ZONDER mondmasker hoor zeggen dat we ons allemaal aan “de maatregelen” moeten houden en dat het probleem vooral komt van wie die maatregelen in vraag stelt, dan vind ik dat, als redelijk en zelfnadenkend wezen, het toppunt van onredelijkheid en onwetenschappelijkheid.
Weet je, die polarisatie waarover vaak gesproken wordt: die bestaat mijns inziens niet. De overgrote meerderheid is behoorlijk redelijk en sereen in de kritiek. De meeste mensen die kritiek hebben over bijvoorbeeld mondmaskerplicht hoef je niet per se in het kamp te duwen van de ‘mondmaskerontkenners’, meestal dragen die mensen correct een masker op drukke plaatsen, zoals een supermarkt, maar stellen ze zich terecht vragen bij de wetenschappelijkheid van maskerplicht in open lucht.
Nog: die consensus over bijvoorbeeld mondmaskers op secundaire scholen, is erg relatief. In Nederland of Zweden is er dan weer een consensus dat er naast de strijd tegen het virus ook nog andere katten te geselen zijn, dat we dus het kind niet met het badwater mogen weggooien. Dat evidente dingen des levens niet uit het oog verloren mogen worden. Fysiek en mentaal welbevinden is levensbelangrijk. Mensen die focussen op de strijd tegen het virus, lijken dat soms te vergeten. Ook het belang van gelaatsuitdrukking in communicatie wordt zwaar onderschat. (wij geven NT2-les aan migranten, om maar iets te zeggen)
Toen ik dit deze middag vermeldde in een gesprek, reageerde een collega hierop en stelde me de vraag: “Maar Ivan, zou jij dan riskeren het virus op te doen door les te geven zonder mondmasker?” Hetgeen ik dus een zeer bizarre vraag vind om te stellen aan iemand die elke ochtend naar het werk fietst op een moordstrookje tussen de zware vrachtwagens op de Muide. Al moet ik bekennen: sommige vrachtwagenchauffeurs dragen een mondmasker, dus ça va.