Alternate History! Hugo én Nebula gewonnen! Harde science fiction (maar dan wel jaren-1950)! Yay!

Afsplitsing met Onze Tijdslijn: Dewey wint de verkiezingen in 1948, en in 1952 valt een meteoriet ergens voor de kust van Maryland. De meteoriet zorgt ervoor dat de president, vice-president, op één minister na heel de regering en op een paar mensen na het hele parlement in rook opgaan, dat de rechterbovenhoek van de VS zo ongeveer volledig vernietigd is — maar dat is niet het ergste.

Het hoofdpersonage is dr. Elma York. Zij heeft allerlei universitaire diploma’s en werkt als computer bij de NACA (National Advisory Committee for Aeronautics, de tegenhanger van onze NASA). Zij berekent de langeretermijngevolgen van de meteorietinslag, en komt er op uit dat, omdat de inslag op zee was, het verdampte water in eerste instantie gedurende een paar jaar voor een lange winter zal zorgen (erg, maar niet zó erg), maar dat er na een paar jaar een losgeslagen broeikaseffect zal zijn. Dat niet tegenhoudbaar zal zijn, na verloop van tijd de oceanen gewoon zullen koken.

Een extinction level event, dat ze zeggen.

En dus moet er op zoek gegaan worden naar een manier van deze planeet weg te raken. Cue een race om een ruimteprogramma op te starten in de jaren-1950. Elma, die tijdens de Tweede Wereldoorlog WASP was, wil astronaut worden. Wat in de jaren-1950 niet zo evident is.

Hugo en Nebula waard? Ik weet het niet echt. Een andere mens zou het misschien net iets teveel on the nose voortdurend (echt voortdurend) omgaan met casual en not-so-casual sexisme en racisme vinden. De parallel met global warming nu wat te obvious vinden. Idemdito met een Joods en daardoor ook gediscrimineerd hoofdpersonage met verlammende angststoornis ook, om het te vervolledigen. Beetje gelijk clickbait voor awards.

Maar ik heb het wel zeer graag gelezen. Het bleef spannend.

Één reactie op “Lady Astronaut 1: The Calculating Stars”

Reacties zijn gesloten.