Met een reekstitel als “Lady Astronaut” verklapt ik niet veel als ik zeg dat Elma York uiteindelijk ook echt astronaut wordt.

In het tweede boek zijn we negen jaar later, en werkt een groot deel van de wereld samen aan een ruimteprogramma. Er is een basis op de Maan, en de logische volgende stap is Mars.

Dit boek is voor het grootste deel het verhaal van de reis naar Mars, die drie jaar in beslag neemt. Meer van dezelfde ingrediënten als in deel één, maar nog spannender. Zoals Brandon Sanderson het verwoordt in een review:

I thoroughly enjoyed The Calculating Stars by Mary Robinette Kowal, and so was excited for the release of the sequel, The Fated Sky. As I suspected it might be, it was that kind of book.

You know, that kind of book where you start reading at midnight, knowing full well that this is a very bad idea, and finish at 5:00 AM, knowing you will be sorry for having gotten no sleep, but not at all sorry for having read the whole book at once? The Fated Sky was that kind of book for me.

Ik had het eerste boek uit iets voor één uur ‘s nachts, en dan las ik dat kortverhaal, en dan dacht ik, ik kijk eens hoe het tweede boek begint. En dan was het 384 bladzijden en twee uur drie kwartier later en was The Fated Sky uit.

Er gebeurt allerlei op de ruimteschepen die naar Mars gaan, maar er gebeurt wellicht nog meer in de achtergrond op Aarde. Naar het einde van het boek komen we te weten dat Mission Control (waar Elma’s echtgenoot Nathaniel zit) niet de hele waarheid vertelt van wat er aan de hand is. Daar wordt gelijk zeer rap over gegaan. Weird. Benieuwd of het derde boek daar iets meer over zegt.