Grmbl. Ik hoop van gasner harte dat het écht beter wordt na een aantal boeken.

Want dit was wéér van hetzelfde deken een vest: het ene ding na het andere, zonder samenhang.

Er is een expeditie naar Londen om Jack the Ripper te gaan bekijken. Blijkt dat Jack the Ripper niét is wat mensen denken dat hij was. Dat hij veel en véél gevaarlijker is.

Okay, interessant. Goed. En dan? En dan: niets. Avontuur afgesloten, op naar het nieuwe avontuur.

Er is een intermezzo waar we wéér eens een compleet van de pot gerukte interactie tussen hoofdpersonage Max en haar love interest zien. Situatie: ze zitten in een soort kuuroord op tussentijdse vakantie. Zij had tot nog toe geweigerd te vrijen met het licht aan. En dan, als hij terugkomt van een therapiesessie, besluit ze naakt naar zijn kamer te gaan. Hij reageert niet zoals ze dacht dat hij zou reageren:

He said, ‘I don’t think so, Dr Maxwell, do you?’ and returned to his book.

Hoe reageert een mens daarop? Ze neemt zijn auto — een geliefde, antieke, enorm kostbare oldtimer — en rijdt er mee naar de kapper:

I took the next turning to Rushford and pulled into the multi-storey car park. There was a hairdresser’s just over the road and yes, they could do me now. I told them what I wanted and settled back while they got on with it. I left the salon with a tiny, chic little ponytail bouncing and swinging as I walked. I loved it.

En dan rijdt ze met de oldtimer een bos in. En dan rijdt ze hem te pletter tegen twee rotsblokken.

It took several goes to inflict any sort of damage at all to the door panel. Bloody Germans!

I got out and looked at the results so far. Lights gone on one side, boot caved in. Ditto the front. Water dripped down into a puddle, so the radiator was shot. The driver’s door – finally – was nicely dented.

I frowned. Not a lot to show for all that effort. I picked up a rock and chucked it at the back windscreen. It just bounced off. Unbelievable! In a spurt of temper, I raised it above my head and hurled it with all my might. The glass crazed. That would have to do.

I had another idea. Pulling the travel rug off the back seat. I tugged on the bonnet catch. Using the rug, I got the oil cap off. The engine did start, but it definitely wasn’t as enthusiastic as it had been. I shoved it into gear and we clanked our way down the road. Lights on the dashboard winked and flashed. Not my problem. I think I’d lost a part of the exhaust somewhere along the way, because by now we sounded like a tank, and something was dragging along the road behind me. There was the odd spark. Steam hissed from under the bonnet. Black smoke billowed from somewhere and there was a bit of a funny smell. Probably because I was still in second gear.

As one does.

En rijdt ze auto verder helemaal in de vernieling, en komt ze tot stilstand in een meer.

I floored the accelerator to build up the revs. We surged sluggishly forward. With the engine screaming and trailing clouds of smoke, steam, and glory, I drove Chief Farrell’s car straight into the lake.

The engine died and everything was suddenly very quiet. Smoke drifted serenely across the surface. There a little bubbling and hissing but otherwise everything was surprisingly peaceful.

If I hadn’t been getting wet, I could have sat there all afternoon.

Natuurlijk komt het, na ettelijke pagina’s zinloze wreedheid van Max haar kant uit, die had kunnen vermeden worden door twéé zinnen met elkaar te spreken, weer min of meer in orde en dan gaan ze naar Elizabethaans Engeland. Omdat ze in het vorige boek een toneelstuk van Shakespeare gevonden hadden waarin de verkeerde koningin bleek gestorven te zijn. Euh, hoezo? Een boek in onze tijd waarin een verkeerde koningin stierf, zou dat dan niet willen zeggen dat de geschiedenis veranderd is en de “verkeerde” koningin eigenlijk altijd al de “juiste” was?

Neen, blijkbaar.

Okay, tot daar aan toe. Waarom moet er dan iemand terug in de tijd gaan om de dingen weer “juist” te zetten? Als er toch geen ander gevolg is behalve dat ene manuscript dat niemand behalve de mensen van St. Mary’s kennen? Geen flauw idee.

Oh, en dan de oplossing voor het probleem van de verkeerde koningin: iemand in een kamer opsluiten en laten verkrachten. Mja. Tot daar aan toe. Dat kan een harde maar onvermijdelijke manier zijn om het Einde Van De Wereld Zoals Wij Hem Kennen te vermijden. Maar dan is het misschien geen slecht idee om uw zogezegd sympathiek mede-hoofdpersonage niet dergelijke nonsens te laten uitkramen:

What you did was meant to happen. She could have screamed for help. She could have denounced him. She didn’t. Not originally and not on this night, either. I understand how you feel – she might have gone on to be a remarkable woman. But she made bad decisions and she had to live with them. And remember – she was no innocent.

Euuhhhhh ja.