Ik ze het in de titel, ‘t is dus niet alsof ik niet weet dat alle analogieën maar tot een zeker niveau steekhouden. Maar toch.

Dus, beeld u in. Er is een bedrijvengroep die misschien niet perfect draait, maar toch zijn best doet en al met al goed bezig is. Er zitten bedrijven in de groep die het veel beter doen en er zijn er die het minder goed doen. Sommige bedrijven hebben prioriteiten die niet 100% met de groep gealigneerd zijn. Sommigen bedrijven in de groep dragen veel bij tot de winst, andere bedrijven zijn al jaar na jaar verlieslatend. In veel bedrijven is er een uitstekende of minstens degelijke verstandhouding tussen patronaat en werkvolk, in een paar bedrijven zou de directie liever in de negentiende eeuw leven.

En dan is er een bedrijf op hetzelfde bedrijvenpark, dat niét in de groep zit, en waar het echt niet goed gaat. Ze zitten in het midden van een vijandige overname door een gemene multinational, die één voor één afdelingen probeert over te nemen, en dan alle mogelijke verworven rechten afschaft. Maar behalve dat, waar het bedrijf zelf niet veel aan kan doen, zijn er ook andere problemen. Er is massaal veel corruptie en gesjoemel. De lonen zijn een tiende van wat ze eigenlijk zouden moeten zijn. Het bedrijf is al jaren verlieslatend. Er zijn auditoren, maar die zijn absoluut niet onafhankelijk. Er is een klein maar hardnekkig contingent borderline fascisten aan boord.

Het is verschrikkelijk erg, wat de werknemers van dat bedrijf overkomt. Het lijkt onmogelijk om er iets aan te doen, want rederen met de gemene multinational lukt niet.

Maar de oplossing is toch niet om dat slecht beheerde, verlieslatende, corrupte bedrijf in zijn geheel in de wél werkende bedrijvengroep te steken? Waar de andere bedrijven vóór ze erin kwamen éérst orde op zaken moesten stellen?

Neen, ik ben er absoluut geen voorstander van om Oekraïne zomaar in de Europese Unie op te nemen. Ik was er al zwaar tegen dat al die landen van Midden- en Oost-Europa er allemaal bij zijn gekomen — eerst verdiepen en dan verbreden was een bijzonder veel beter idee dan het omgekeerde.

3 reacties op “Analogieën zijn waardeloos, maar…”

  1. Gelukkig dan dat het niet “zomaar” is dat we Oekraïne in de EU gaan opnemen. Dat er eerst een traject van 5 tot 10 jaar nodig is, is blijkbaar irrelevant? Van de Oekraïners rondom mij hoor ik dat als 1 land het echt verdient om EU kandidaat-lid te worden, het wel Oekraïne is, geen enkel land heeft ooit zo hard bewezen dat het is wat ze wensen en waar ze willen voor vechten en zelfs sterven. En ik moet ze gelijk geven.
    De analogie rammelt trouwens zo hard als een oldtimer parade van Russische makelij.

Reacties zijn gesloten.