Het is een pijnlijk gegeven op de interwebs: alles verandert, en alles vergaat. Het is niet evident om een website draaiend te houden, en zeker niet als er iéts van technologie ingewikkelder dan html bij te pas komt: versies van pakweg PHP geraken zo verouderd dat ze verschrikkelijk onveilig worden, die ene module of extensie in gelijk welke programmeeromgeving of framework wordt niet meer onderhouden en zorgt ervoor dat een heel kaartenhuis in elkaar stort, of stomgaweg de manier om de inhoud te consumeren verdwijnt (hallo, Flash!).

Het enige dat nog een beetje kans heeft om te overleven, zijn dingen die door het internet archive gecapteerd zijn, en sites die zo eenvoudig zijn dat ze geen onderhoud nodig hebben. De site van BBC news bijvoorbeeld, die heeft stapels oude pagina’s nog altijd online staan (maar ironisch genoeg werkt hun Homepage-archief niet meer). Ik heb de website van mijn eerste werk deels online kunnen zetten, met dank aan Internet Archive.

Als ik het voor het zeggen zou hebben, zou ik verplichten dat alle websites zo veel mogelijk moeten blijven bestaan — zoals we bijvoorbeeld hard gevochten hebben om tien jaar Gentblogt zo permanent mogelijk online te houden. En ja, ik weet dat dat niet realistisch is. Maar elke keer ik een oude link tegenkom die is verdwenen, en ik wéét dat dat verdwijnen vermijdbaar was, bloedt mijn hart.

Ik heb nog altijd pijn van die keer dat Geocities met één achteloze pennentrek verwijderd was.