Het was een nadenkdag. Er zijn gelijk vijftig manieren om iets te doen, en de moeilijkheid is dat het niet te moeilijk mag zijn voor de gewone mensen, maar dat het ook niet zó simpel mag zijn dat er allerlei dingen niet werken.
Nadenken tot het moment dat het neergeschreven of neergetekend is, en ik ernaar kijk en denk “was het het dát maar?”. Dat is meestal een teken dat het in de juiste richting gaat. Nog eens bekijken met mogelijke scenario’s, en dan checken met andere mensen en dan nog andere mensen, en dan zou het wel eens kunnen zijn wat het zou moeten zijn.
Altijd leutig, dat soort werk.