Ik dacht, ik kijk eens hoe het zit met de beesten in den hof. Niet veel soeps, ondanks het denk ik beste weer dit jaar tot nog toe.

Wel deze vuilaard gevonden op de lavendel, en mijn kop eraf als dat niet de larve van een rozemarijngoudhaantje is:

Ik heb het beest met veel liefde van de lavendel gehaald en een zachte dood laten sterven.

Nee maar serieus, de lavendel komt nog maar uit de winter en hij is al helemaal aangevreten. Smerigaards.

Verder zag ik een klein spinnetje tegen een venster van de keuken zitten en kijk! ’t Is mijn aller-aller-aller-meest favoriete spin in de hele wereld, een kraamwebspin. Pisaura mirabilis voor de latinisten, en dat ik ongelooflijk content ben dat er minstens één in mijn hof zit.

Aan de andere kant van den hof, tegen de deur van het achterhuis, zat een heel klein zebraspinnetje, meer rost dan zwartwit, in een kier tussen twee panelen (vandaar de spookachtig onnatuurlijke belichting):

Het blijft zoeken, foto’s maken met een alsmaar slechter wordende rug, maar hey. It is what it is.

En de gemiste kansen blijven ook een constante, zoals deze bijna-interessante foto van een mier die haar bladluizen aan het beheren is (de mier zit rechtsboven, en was juist weg als ik afdrukte):

Ik zou wel eens willen investeren in een batterijpack voor mijn flits, dat ik focus stacks kan doen van beesten die niet ofwel dood zijn ofwel boomstil blijven zitten terwijl mijn flits aan het heropladen is, grr.