Ik ben naar Carrion Comfort aan het luisteren op de velo over en weer naar mijn werk. Ik herinner mij Carrion Comfort, dat ik vele vele jaren geleden gelezen heb, als een fijn boek. Ik dacht: audioboek van Carrion Comfort, waar ik mij niet veel meer van herinner behalve dat ik het goed vond, dat zal in orde zijn.

Het is ook degelijk.

Behalve dat de lezer geen Duits kan. En dat één van de hoofdpersonages een Duitser is die in de Tweede Wereldoorlog oberst was. Oberst wordt uitgesproken zoals ‘ober’ in het Nederlands, met een lange oo en een doffe e, en met de nadruk op de eerste lettergreep. De voorlezer spreekt het het hele boek — DRIE HONDERD EN TACHTIG KEER, ik heb het geteld met een ebook — uit alsof het rijmt op de franse uitspraak van Robert.

Om – de – muren – van – op – te – lopen. En élke keer hij het verkeerd uitspreekt, mompel ik de correcte uitspraak.

It was the Obeirst [óberst!]. Twice the Obeirst [óberst!] bent to speak softly in Himmler’s ear and once the SS Reichsführer threw back his head in a curiously feminine laugh.

“They walked within five meters of me. Bent over my task, I glanced up once to see the Obeirst [óberst!] looking directly at me. I do not think he recognized me. It had been only eight months since Chelmno and the estate, but to the Obeirst [óberst!] I must have been just another Jew prisoner sorting through the luggage of the dead. I hesitated then. It was my chance and I hesitated and all was lost. I believe I could have reached the Obeirst [óberst!] then. I could have had my hands on his throat before the shots rang out. I might even have been able to seize a pistol from one of the officers near Himmler and fire before the Obeirst [óberst!] knew there was a threat.

Gnyaaargh!!