• Ik dacht op te blijven

    Ik dacht op te blijven om het begin van de oorlog te zien (herinner mij dezelfde situatie twaalf jaar geleden, ook op CNN), maar het zal niet lukken.

    Spijtig, maar sinds maandagochtend zeven uur heb ik eigenlijk nog maar vier uur geslapen, en ik ben ook niet meer van de jongste.

  • Eikes Bruno Wyndele is een

    Eikes Bruno Wyndele is een etterbak. Ik kan die mens fysiek niet meer zien. Vreemd hé.

  • Onze kat Hecate is zot.

    Onze kat Hecate is zot. Dat wisten we al lang, maar het blijft wel duidelijk zo en het betert niet met de leeftijf. Ze is nu vanavond al een half uur achter haar staart aan het jagen.

    Dat beest is gedomme bijna tien jaar oud en het haalt nog altijd van dergelijke fratsen uit. Ik denk dat het is omdat we ze hebben gesteriliseerd terwijl ze krols was. Dat ze zo gebleven is.

  • Jongens jongens jongens. Christiane Amanpour

    Jongens jongens jongens. Christiane Amanpour staat op CNN al uren aan een stuk te spreken in het midden van een zandstorm in Koeweit. Nog altijd een ferme madam, maar ik herinner mij haar first time around — myum.

    Maar daarnaast is mijn bwondering alleen maar groter geworden toen ik deze speech van haar, gegeven in 2000, las:

    Before my son was born I used to joke about looking for bullet-proof Snugglies and Kevlar diapers. I was planning, I told everybody, to take him on the road with me. At the very least I fully expected to keep up my hectic pace, and my passion as a war correspondent. But now, like every working mother, when I think of my son, and having to leave him, and I imagine him fixing those large innocent eyes on me and asking me, “Mummy, why are you going to those terrible places? What if they kill you?” I wince.

    I know that I want to say, that it’s because I have to, because it matters, because Mummy’s going to tell the world about the bad guys and perhaps do a little good.

    But a strange thing has happened, something I never expected. Sadly, marriage and motherhood have coincided with the demise of journalism as I knew it and I dreamt that it would always be. I am no longer sure that when I go out there and do my job it’ll even see the light of air, if the experience of my network colleagues is anything to go by. More times than I care to remember I have sympathized with too many of them assigned like myself, to some of the world’s royal bad places. They would go through hell to do their pieces, only to frequently find them killed back in New York, because of some fascinating new twist on “killer Twinkies” or Fergie getting fatter, or something. I have always thought it morally unacceptable to kill stories, not to run stories, that people have risked their lives to get.

    Dat en meer, bijvoorbeeld hoe ze begon bij CNN (hilarisch!) en wat ze denkt over de media en commercie en dingen. Beetje chaotisch naar het einde toe (ik vermoed dat ze nacht heeft doorgestoken om haar speech in mekaar te boksen :), maar wel uit het hart. Fijn.

  • Eindelijk kan ik goeie caustics

    Eindelijk kan ik goeie caustics doen in 3DS Max! Hadden we die maar gehad toen ik een paar jaar geleden een glas moest op een kussen Photoshoppen — zeggen dat het nu gemakkelijker zou zijn om het glas in 3DS Max te compositeren op dat kussen dan het in Photoshop te proberen juist krijgen…

    En het goeie van dit ding is dat het (relatief gezien toch) verblindend snel is.

  • Die Michael Moore 🙂 As Bill

    Die Michael Moore 🙂

    As Bill Maher said last week, how bad do you have to suck to lose a popularity contest with Saddam Hussein? The whole world is against you, Mr. Bush. Count your fellow Americans among them.

    The Pope has said this war is wrong, that it is a SIN. The Pope! But even worse, the Dixie Chicks have now come out against you! How bad does it have to get before you realize that you are an army of one on this war? Of course, this is a war you personally won’t have to fight. Just like when you went AWOL while the poor were shipped to Vietnam in your place.

    […]

    Well, cheer up — there IS good news. If you do go through with this war, more than likely it will be over soon because I’m guessing there aren’t a lot of Iraqis willing to lay down their lives to protect Saddam Hussein. After you “win” the war, you will enjoy a huge bump in the popularity polls as everyone loves a winner — and who doesn’t like to see a good ass-whoopin’ every now and then (especially when it ’s some third world ass!). So try your best to ride this victory all the way to next year’s election. Of course, that’s still a long ways away, so we’ll all get to have a good hardy-har-har while we watch the economy sink even further down the toilet!

    But, hey, who knows — maybe you’ll find Osama a few days before the election! See, start thinking like THAT! Keep hope alive! Kill Iraqis — they got our oil!!

  • Jongens toch: Rachel had been

    Jongens toch:

    Rachel had been staying in Palestinian homes threatened with illegal demolition, and today Rachel was standing with other non-violent international activists in front of a home scheduled for illegal demolition. According to witnesses, Rachel was run over twice by the Israeli military bulldozer in its process of demolishing the Palestinian home. Witnesses say that Rachel was clearly visible to the bulldozer driver, and was doing nothing to provoke an attack.

  • Jayzus fecking Christ. When the

    Jayzus fecking Christ. When the President says go… it’s hammer time. Eejits.

  • Dirk Bikkembergs maakt schone kleren.

    Dirk Bikkembergs maakt schone kleren. Echt schone kleren:

    Maar hij doet echt wel teveel van strandjanet tijdens interviews. Laat het mij zo zeggen: nu weet ik waar het Leugenpaleis de mannen van de Gamma gehaald hebben.

  • Huhu, nog meer van Vlerick:

    Huhu, nog meer van Vlerick:

    “leiding geven” ligt je helemaal niet. Je moet al te snel flauwe compromissen sluiten, oppervlakkig blijven, zieltjes masseren.

    In gesprekken met mensen met dezelfde gedrevenheid voel je je goed. Je vooruitstrevend denken gekoppeld aan je kritische houding maakt dat je binnen teamwerk geen gemakkelijk te bespelen figuur bent. Teamwerk gaat te traag voor je vlugge geest.
    Wat je wél aanspreekt in groepswerk is de mogelijkheid om ideeën te toetsen. Je hebt er geen echt probleem mee als anderen jouw ideeën trachten onderuit te halen, zolang de kritiek maar gegrond is. Je zult zeker niet eindeloos trachten gelijk te halen. Weten dat je gelijk hebt is meestal al voldoende. En ben je verkeerd, dan ben je verkeerd. So what? Maar je hebt ook al ervaren dat niet iedereen zo redeneert. Val hun ideeën aan (en je doet niet liever!) dan blijk je ook henzelf aangevallen te hebben. Dat heeft al voor vervelende situaties gezorgd, situaties die je zeker niet gewild hebt.

    Ik denk dat die test zo’n beetje gelijk horoscopen is. Er staan uiteraard dingen in die kloppen (alhoewel, ik heb die test gisteren gewoon om het te zien twee keer na elkaar afgenomen, en die twee waren echt niet gelijk), maar andere dingen kloppen ook helemaal niet. En andere zaken zijn zó algemeen dat ze voor veel mensen waar zijn.

    En liegen is ook altijd mogelijk natuurlijk: een kwestie van goed op te letten, de vragen die herhaald worden ook telkens hetzelfde te liegen (en niet vergeten de negatieven van die vragen dan ook in de juiste richting te liegen), en dan lukt het ook wel.

  • Van de webcam bij het

    Van de webcam bij het KNMI:

     Aliens 1? Aliens 2? Aliens 3?

  • Delphi doet raar. Dachten we.

    Delphi doet raar. Dachten we.

    onClick van een hele resem checkboxen deed aApplyExecute() in plaats van allChanged(). En verzetten of niet, die onClick bleef staan op aApplyExecute.

    Pffff: bleek er toch wel een Action op die checkboxen te staan zeker? Enfin, is er af, en: het gaat allemaal véééééél sneller (zo’n 15 keer sneller :), want er werd verkeerdelijk voor elke node 15 keer een apply voor de node opgeroepen, stoopid.

  • Altijd even schrikken de woensdagochtend

    Altijd even schrikken de woensdagochtend om 6u: kuisploeg komt toe.

  • Bleh. Ik ben moe. Ik

    Bleh. Ik ben moe. Ik ga denk ik een uur of zo in de zetel liggen.

    En dan: een functioneel ontwerp aanpassen, en een boze mail schrijven naar mensen die xml aan het maken zijn die wij moeten kunnen gebruiken, maar die niet meteen de meest bruikbare xml ter wereld maken.

    En dan: ver! ga! de! ren! Uren aan een stuk! Tot we er bij kapot vallen! En dan nog vergaderen! En overmorgen (da’s dus al “morgen” ondertussen!) ook vergaderen! En dan nog! En dan weekend! En dus weer stuiken! En dan weer naar het werk! En dan weer weekend! En dan weer werk! Yay! Tot het einde van mijn leven! Zonder respijt! Yay!

    [echt tijd dat ik even wat shuteye catch dus]

  • Qua surrealistische momenten kan het

    Qua surrealistische momenten kan het tellen: ik kwam juist bij het compileren een MSN-venster voorbij. Een scherm of tien conversatie, afgesloten met:

    Michel Vuijlsteke says:
    je vais continuer à travailler!
    nuit blanche devant moi 🙁

    mia says:
    tu ne vas pas en faire à la chaîne, quand même?

    Michel Vuijlsteke says:
    non, j’ai dormi hier et avant-hier…

    mia says:
    Allez , je te laisse travailler, n’en fais pas trop : tu as des enfants!

    Niets speciaals zo op het eerste oog, juist? Messenger-gesprek tussen twee mensen. Maar als ik er iets langer over nadenk:


    • gesprek over internet, ondenkbaar een paar jaar geleden
    • ik op het werk, ondenkbaar een paar jaar geleden
    • ik met kinderen, ondenkbaar een paar jaar geleden
    • mijn moeder op het internet, ondenkbaar een paar maand geleden
    • mijn moeder ’s avonds op de computer, ondenkbaar een paar maand geleden

    Aargh! We leven verdomme in de toekomst!