Yay Gentenaars!

GENT — De ombudsvrouw Rita Passemiers ziet een opvallende wijziging in de houding van de Gentenaars. De burgers denken meer en meer constructief mee over het beleid. Dat stelt de overheid voor nieuwe uitdagingen.
[…]
,,Er is een enorme kentering. Van verzuring bij de burgers merk ik eigenlijk niet zoveel. Nochtans zou ik de zuurtegraad moeten kennen, want ik vang klachten op. Er is weliswaar een harde kern van klagers, maar dit is echt een minderheid. Wat me des te meer opvalt, is dat de stijl bij de actiecomités is veranderd. Vroeger waren ze vooral ,,anti”. Nu stellen de burgers zich participerender op. Volgens mij komt dit doordat het stadsbestuur de Gentenaars de afgelopen jaren met hoorzittingen heeft overspoeld. De burgers merkten dat ze daar beter goed voorbereid heen gingen. Zo kunnen ze ook meer impact uitoefenen”, zegt Rita Passemiers. Ze voegt eraan toe dat de bewoners ook meer en meer zelf de handen uit de mouwen willen steken. ,,De vroegere Oostblok-mentaliteit, waarbij de overheid alles moest doen, is afgenomen.” [De Standaard]

Gent is een goede stad om in te leven. Leve Gent. Leve het stadsbestuur van Gent. Leve de inwoners van Gent. Leve de ombudsvrouw van Gent.

Oh crap. Mieke Vogels, het genie van de KarpatenAntwerpen, vindt dat DHL weg moet uit Zaventem.

,,Leefkwaliteit gaat voor economische groei, ook voor de mensen uit de omgeving van Zaventem.”

Leefkwaliteit, pfff. Van een paar vliegtuigvluchten per nacht zullen de mensen toch niet doodgaan? Ik heb heel mijn leven naast de spoorweg geleefd, en ziet men mij klagen over concentratiegebrek? Ben ik voortdurend bezig of verminderde, euh, wossname? En zou ik dan ook plots moeten… erm… draad vergeten…

In ieder geval: nee toch?

Alle dagen feest! Ik heb al veel nigeriaanse scams gezien, en de details zijn altijd ene beetje anders, maar deze vind ik toch wel mooi.

Mmmmmm. This is good on so many levels. Ik beeld mij daar zo’n ongelooflijk mooie 25 jaar oude Nigeriaanse-by-way-of-Coming To America-achtige ranke schone bij voor, duidelijk intelligent, gehoorzaam, nog niet getrouwd en diepgelovig (en dus nog, ahem, juist), op zoek naar een reddende engel.

Zoveel beter dan de vijftigste Mkambe Okune, ambtenaar van het ministerie van financiën onder het vorige regime of de twintigste dubbele boeking van een betaling door BP of Shell.

Neen, romantiek, verbeelding en een vleugje avontuur, hier is over nagedacht.

Nieuws van het royalty-front. Toch grappig, Doctor Marc in zijn kostuum, waarschijnlijk met kop en schouders uitstekend boven een groepje van 50 mensen die hun eigen koning niet zouden herkennen mocht hij over straat lopen, en dan in het geniep foto’s staan pakken. Tsss.

Non seulement j’ai vu le roi, mais aussi la reine! Je leur ai été en effet présenté (comme “Professor Marc from the Brussels Commission” (!?!) mais comme j’étais l’un des 50 a l’être, j’imagine que ça n’a pas du laisser une impression très forte, à moins peut-être qu’ils se souviendront du seul type en costume: tous les autres en batik sur pantalon ou sarong!
Pas de photos non plus. Il y avait uniquement la télévision. Moi j’ai pris quelques photos en catimini: en principe, on ne photographie plus le roi: trop vieux et ne ressemble plus aux photos existantes mais datant au moins d’il y 20 ans!
Si tu ne le savais pas encore, ici le mot démocratie n’est pas encore vraiment répandu!
Bon. Demain je pars. A Kuala Lumpur j’ai 10 h d’attente pour l’avion, mais comme je suis invité à déjeuner par l’ambassadeur de Belgique, ça va.
J’ai déjà pris plus de 140 photos!

Ik heb vannacht ongelooflijk goed geslapen. En ik was bijgevolg vanmorgen maar een beetje uitgeput toen Zelie en Louis rond halfacht wakker werden.

Louis aangekleed, bleek achteraf met een sweatshirtje dat te klein was, Zelie in pyjama gelaten, naar beneden, alletwee een plattekaasje en melk gegeven, en appels beginnen schillen.

Om appelmoes te maken. Niet gemakkelijk, ik ben gewoon om te proberen gecaramelliseerde appels te maken, en dan mogen ze juist niet zacthtjes gestoofd zijn. Enfin, vijf kilo appels, suiker, een hele zak kaneel en een half uur later had ik een wok vol met het beste appelmoes ter wereld: appelmoes maar met nog grote herkenbare stukken appel en veel kaneel, mmmmmmm lekker.

De kinderen op weg gezet om te spelen ondertussen: Louis met het kleurboek en de lego’s en de kraan en Zelie met het mozaiekspel, ze wou eindelijk eens iets anders dan het kasteel maken, en ondertussen wat Simcity 4 gespeeld.

Bah, ik geraak altijd vast in een situatie waar ik rond de duizend inwoners zit, en rond de §800 inkomsten en rond de §800 uitgaven heb, en maar niet vooruit raak.

Rond halfelf dan maar aan het middageten begonnen. Appelmoes opgewarmd, frietvet opgezet, eendeborst (drie joekels van eendeborsten!) aan de vetkant laten bakken, vet afgieten, borst omgedraaid, laten bakken, in de oven om warm te houden, frenetisch zoeken naar alcohol, geen rode wijn gevonden, uiteindelijk de boel met frambozenbier geblust, mignonetten-of-hoe-heten-die-dingen in het frietvet gesmeten, saus bleek te flets te zijn, bleek de perengelei geschimmeld te zijn, dan maar arikozensiroop bijgesmeten, gemonteerd met wat koude boter, gezeefd, hey presto! Klaar!

En ’t was echt wel goed. Vond ik zelf.

Loui vond het niet goed. Die moet geen appelmoes hebben, zelfs niet het Beste Appelmoes Ter Wereld?, dus na veel gezaag en gebleir heeft hij dan maar een Bledina vis-met-spinazie gekregen. Tss.

Crud. Naar bed. Slecht einde van een slechte dag.

Jan Leyers is echt wel smerig bij tijd en wijlen op Idool 2003. Die hardrocker en die grote madam zitten bij de laatste 50. Fijn.

Kom het nu tegen, Lilo & Stitch is in België wel al, maar op Amazon.co.uk nog niet. Tsss.

Easter eggs in programma’s. Zeer goed teken als er zijn, want dat wil zeggen dat het wijs was om het programma te maken.

Gelukkige verjaardag, en hierzie: miljarden dollars!

Linux usability. Zo hoort ge’t ook eens van een ander, en wel van Jamie Zawinski. De man van Mozilla.

Slechtgezind. Bah.

’t Is de schuld van Maya de bij in de grote storm. Miljaar da’s een slecht spel. Traag, slechte stemmen, vervelend repetitieve muziek, slecht getekend en geanimeerd. Het is zogezegd voor kinderen tussen 3 en 6, maar het is zo moeilijk dat ik er niet slaag om de helft van de spelletjes normaal te spelen.

Voorbeeld: er moet een toren gebouwd worden met allerlei materiaal dat op de vloer ligt. Never mind dat die toren zogezegd moet gebouwd worden omdat Maya en Willy te klein zouden zijn om ergens bij te geraken (het zijn verdomme vliegende insekten!), maar bon. Bovenaan één van die torens moet een eikel liggen. Het spel geeft een outline van waar precies de eikel moet liggen om goed te zijn. Maar, en dat is het net, die outline staat ongeveer vijf pixels naar boven en naar links van waar het ding eigenlijk moet liggen. En het spel weigert verder te gaan als die eikek niet precies op de “juiste” plaats ligt. Er is een marge van denk ik twee pixels of anders lukt het niet.

Ander voorbeeld: er moeten ergens een aantal kevers verzameld worden. Er wordt niet gezegd hoeveel, of ik heb het in ieder geval niet gehoord (de tekst is zó saai voorgelezen, en het gaat zó traag dat ik alleen van indommelen gered wordt door de irritatiefactor van de “muziek” en dezelfde vijf samples van donder, bliksem en regen die het hele spel door te horen zijn).

Maar bon, kevers verzamelen dus. O ja: geen van de beesten lijken op wat de echte insekten zijn. Zo hebben “stinkkevers” een grote S op hun rug, zijn “oorwormen” een soort beige worm met een halve maan achteraan hun staart en is een mestkever langwerpig, grasgroen en plat.

Over die kevers dus: ze “verzamelen” bestaat erin dat er at random moet geklikt wordne op delen van het decor waar ze achter zitten. Maakt niet uit of die beesten zichtbaar zijn of niet, en waar precies er geklikt wordt. Bijzonder frustrerend voor Zelie: de kevers komen om de zoveel tijd met een halve kop vanachter een paddestoel of een steen, en als ze dan op dat kopje wil klikken lukt het niet, je moet gewoon ergens op die paddestoel of steen klikken. En het stomste van al: als je even terug gaat naar het vorige scherm, om te zien of er al genoeg kevers zijn, en je keert weer terug, is het weer van nul af beginnen.

Aaaaargh!!! En de uitleg! Altijd hetzelfde maar met subtiele verschillen, compleet onlogische iconen onderaan het scherm, en véél te veel voor een kind van drie jaar om op te nemen. Zo’n typische instructietekst is dit:

“Klik het bloemetje om het liedje opnieuw te horen. Klik De reeks van bloemen om te kijken of het liedje dat jij aan het maken was hetzelfde is alshet liedje dat je moest maken, en als dat het geval niet is dan wordt het afgespeeld tot waar het juist was zoals je het moest maken en wordt de rest van de klokjesbloemen weggehaald, was het wel juist dan speel je met de reeks van bloemen het hele liedje opnieuw. Klik op dit knopje om een nieuw kort liedje te krijgen. Klik hier om een eigen liedje te maken. Klik hier om een nieuw lang liedje te krijgen. Klik hier om terug te keren. Klik hier om opnieuw te beginnen. Klik op de klokjesbloemen om te luisteren naar het geluid van de klokjesbloem. Versleep de juiste klokjesbloem naar de steen om het liedje op te bouwen en klik daarna op de reeks met bloemen om het liedje na te kijken.”

En dat is nog maar alleen de instructietekst. Daar komt dan nog een stukje verhaal bij. En het is niet te stoppen of over te slaan. En dit dus bij elk spelletje.

Genoeg om iemand horendol te krijgen.

Ik ga gaan slapen. Altijd hetzelfde de vrijdag: ik wil dan zo laat mogelijk opblijven omdat ik mag uitslapen zaterdag, maar ik ben eigenlijk zo moe van de week dat ik niet kan opblijven. Zucht.

En dan kan ik zaterdag wat uitslapen, zodat ik ’s avonds niet moe ben en kan opblijven, maar dan moet ik wel weer zondag opstaan om zeven uur. Dubbel zucht.

En Kijk Eens Op De Doos is ook weer goed.

Volgens mij heeft Roel het opgegeven om een weblog bij te houden.