John Ashcroft zegt dat het niet nodig is om het onderzoek naar de sniper over te dragen aan de FBI. Neen, uiteraard, Sheriff Moose doet het uitstekend. Ze zijn een profiel aan het opstellen, vermoed ik. Ze weten al dat hij wellicht een geweer heeft.

They haven’t caught the sniper yet, doodah, doodah.

Wat er mij aan doet denken: waar zou The Camp Town Ladies vandaan komen? Even kijken op tinternet.

De Camptown ladies sing dis song — Doo-dah! doo-dah!
De Camptown racetrack five miles long — Oh! doo-dah day!
I come down dah wid my hat caved in — Doo-dah! doo-dah!
I go back home wid a pocket full of tin — Oh! doo-dah day!

Gwine to run all night! Gwine to run all day!
I’ll bet my money on de bob-tail nag — Somebody bet on de bay! 

Blijkbaar is het in 1850 geschreven, of minstens neergepend (in Foster’s Plantation Melodies as sung by the Christy & Campbell Minstrels and New Orleans Serenaders), door Stephen C. Foster (1826-1864), die ook al Oh! Susanna geschreven had.

Hij zou zich gebaseerd hebben op hetzij een plantation song, hetzij op “Banks of Sacramento“:

Apparently, the melody was collected as a sea shanty called “Banks of Sacramento,” whose origins were in the California Gold Rush of 1849. This seems to predate the Stephen Foster copyright, but the relation, if any, between the two is unclear.

Spaeth in a A History of Popular Music in America, p. 107 notes that a “folk-song” called “Hoodah Day” is very similar to this song, and speculates that it or “Banks of Sacramento” could have been the original of the Foster song. Same tune in “Lincoln Hoss and Stephen A.” [Bluegrass Messengers]

Interessant om weten: things about NYC. Ik heb ooit een tijd in New York gezeten en ik heb het toen gepresteerd om twee weken op de loft van Joseph Kosuth op de hoek van Houston en Broadway te zitten en enkel over en weer naar de deli rechtover te gaan.

O ja, en mijn eerste laserpointer gekocht. En een droogstempel voor in mijn boeken (THIS BOOK USED TO BELONG TO MICHEL VUIJLSTEKE) gekocht. En mijn eerste webcam. En de toen laatste versie van Director. En een hotdog gegeten rechtover het Guggenheim. En naar een vernissage van een kennis in het Museum of Modern Art geweest (’t trok op niet veel).

En lange conversaties met een lesbische conceptuele (“maar niet conceptueel genoeg”) kunstenares, die fictieve boeken schilderde op houten replica’s van paperbacks. En een fichebak gemaakt had met duizenden fiches voor een bibliografie van nooit geschreven lesbische literatuur voor een onbestaand boek over de materie.

Maar: Empire State Building enkel in het voorbijgaan gezien, niet de Twin Towers, niet het vrijheidsbeeld, Brooklyn Bridge ook alleen maar omdat ik er per taxi over gereden ben, Central Park alleen maar van buiten gezien, enfin, de perfekte misanthroop quoi.

Kom het tegen! Queens of the Stone Age op Jim fookin’ TV. Mja. Geef mij maar Dana Winner.

[grapje Free]

Serieus: geef mij maar White Zombie. Of The Shadows. Of neen: Zappa. Jep, geef mij maar Zappa.

Clarkson’s verdediging van Isambard Kingdom Brunel was goed. Niet goed genoeg om mij voor hem in plaats van voor Darwin te laten stemmen, maar ik hoop goed genoeg om mensen ervan te weerhouden voor dat luchthoofd Diana te kiezen.

The Well-Tempered Plot Device, door Nick Lowe [via Neil Gaiman]

In the following pages I will reveal:

• a whole new language of criticism
  
• the secret of success in science fiction writing
  
• and a revolutionary new technique of interpretation that will grant you instant and total understanding of Star Wars, The Lord of the Rings, The Hitch-Hiker’s Guide to the Galaxy, and many far less reputable works.

And while I’m about it I’ll propose a new definition of magic, account for the existence of Lionel Fanthorpe, and show you a way to derive pleasure from Stephen Donaldson books. (Needless to say, it doesn’t involve reading them. But neither does it involve burying them under six foot of badger manure and napalming the lot, which you might think the obvious answer.)

Zeer, zéér goed artikel. Alhoewel, I quite enjoyed Stephen Donaldson. Ik heb dan ook al zijn boeken, ha! Maar aan de andere kant:

Clench Racing

This is a social and competitive sport, that can be played over and over with renewed pleasure. Playing equipment currently on the market restricts the number of players to six, but the manufacturers may yet issue the series of proposed supplements to raise the maximum eventually to nine.

The rules are simple. Each player takes a different volume of The Chronicles of Thomas Covenant, and at the word “go” all open their books at random and start leafing through, scanning the pages. The winner is the first player to find the word “clench”. It’s a fast, exciting game — sixty seconds is unusually drawn-out — and can be varied, if players get too good, with other favourite Donaldson words like wince, flinch, gag, rasp, exigency, mendacity, articulate, macerate, mien, limn, vertigo, cynosure…. It’s a great way to get thrown out of bookshops. Good racing!

Trouwens: wijze clip van een Lada.

Ik ben op zoek naar het liedje dat gebruikt wordt op het einde van de Peugeot 206-reclame (met de Lada die verbouwd wordt tot 206).

Niet te vinden. Blijkbaar is het speciaal geschreven voor de commercial en duurt het maar 30 seconden. Maar nu het zoveel succes heeft, gaan ze er toch maar een volledige song van maken.

Groen voor rood: Bianca en Sabrina moeten naakt maar ingesmeerd met choco zingen.

Sabrina, voorspelbaar uiteraard: zàààààààgen, en ze wil met een string aan, en nog zagen en zagen.

Bleh da’s een zaag. En een lelijk gat. Niét appetijtelijk, maar vooral: zàààààgenn!!

Peter ligt daar nu te bleiren sowie ein klein kind.

Geel tegen blauw: met een hamer op zo’n krachtdinges-van-de-foor zoveel mogelijk keer de bel laten gaan, voor 50 kogels.

En die vieze del van een Bianca is echt wel een vulgair mens. Brr.

En Peter en Heidi in de slaapkamer, nu zegt Heidi dat ze niet op hem verliefd is. Jongens jongens.

Rood daagt groen uit voor 200 kogels.

Rood golft tegen groen, maar groen is wel naakt. Jongens toch.

Nieuwe opdracht. Teamwork, strategie en precisie. Een schietkraam in de tuin, vijf teams, elk team moet de concurrerende pijpjes afschieten. Elk team krijgt 1000 kogels, en ze kunnen met uitdagingen elkaar kogels afsnoepen. Het laatst overblijvende team krijgt 6000 euro.

Rood: Bianca en Sabrina
Blauw: Filip en Hanz
Geel: Anick en Kelly
Oranje: Peter Heidi
Groen: Davy en Bert.

En om het uur krijgen ze een kwartier de tijd om elkaars pijpen af te schieten.

Bianca heeft een kater.

En Dabrina confronteert Davy met zijn ongewenst nachtelijk bezoek. Hij doet alsof hij niets meer weet. Den aap. Tuurlijk weet hij dat wel nog.