Clarkson’s verdediging van Isambard Kingdom Brunel was goed. Niet goed genoeg om mij voor hem in plaats van voor Darwin te laten stemmen, maar ik hoop goed genoeg om mensen ervan te weerhouden voor dat luchthoofd Diana te kiezen.

The Well-Tempered Plot Device, door Nick Lowe [via Neil Gaiman]

In the following pages I will reveal:

• a whole new language of criticism
  
• the secret of success in science fiction writing
  
• and a revolutionary new technique of interpretation that will grant you instant and total understanding of Star Wars, The Lord of the Rings, The Hitch-Hiker’s Guide to the Galaxy, and many far less reputable works.

And while I’m about it I’ll propose a new definition of magic, account for the existence of Lionel Fanthorpe, and show you a way to derive pleasure from Stephen Donaldson books. (Needless to say, it doesn’t involve reading them. But neither does it involve burying them under six foot of badger manure and napalming the lot, which you might think the obvious answer.)

Zeer, zéér goed artikel. Alhoewel, I quite enjoyed Stephen Donaldson. Ik heb dan ook al zijn boeken, ha! Maar aan de andere kant:

Clench Racing

This is a social and competitive sport, that can be played over and over with renewed pleasure. Playing equipment currently on the market restricts the number of players to six, but the manufacturers may yet issue the series of proposed supplements to raise the maximum eventually to nine.

The rules are simple. Each player takes a different volume of The Chronicles of Thomas Covenant, and at the word “go” all open their books at random and start leafing through, scanning the pages. The winner is the first player to find the word “clench”. It’s a fast, exciting game — sixty seconds is unusually drawn-out — and can be varied, if players get too good, with other favourite Donaldson words like wince, flinch, gag, rasp, exigency, mendacity, articulate, macerate, mien, limn, vertigo, cynosure…. It’s a great way to get thrown out of bookshops. Good racing!

Trouwens: wijze clip van een Lada.

Ik ben op zoek naar het liedje dat gebruikt wordt op het einde van de Peugeot 206-reclame (met de Lada die verbouwd wordt tot 206).

Niet te vinden. Blijkbaar is het speciaal geschreven voor de commercial en duurt het maar 30 seconden. Maar nu het zoveel succes heeft, gaan ze er toch maar een volledige song van maken.

Groen voor rood: Bianca en Sabrina moeten naakt maar ingesmeerd met choco zingen.

Sabrina, voorspelbaar uiteraard: zàààààààgen, en ze wil met een string aan, en nog zagen en zagen.

Bleh da’s een zaag. En een lelijk gat. Niét appetijtelijk, maar vooral: zàààààgenn!!

Peter ligt daar nu te bleiren sowie ein klein kind.

Geel tegen blauw: met een hamer op zo’n krachtdinges-van-de-foor zoveel mogelijk keer de bel laten gaan, voor 50 kogels.

En die vieze del van een Bianca is echt wel een vulgair mens. Brr.

En Peter en Heidi in de slaapkamer, nu zegt Heidi dat ze niet op hem verliefd is. Jongens jongens.

Rood daagt groen uit voor 200 kogels.

Rood golft tegen groen, maar groen is wel naakt. Jongens toch.

Nieuwe opdracht. Teamwork, strategie en precisie. Een schietkraam in de tuin, vijf teams, elk team moet de concurrerende pijpjes afschieten. Elk team krijgt 1000 kogels, en ze kunnen met uitdagingen elkaar kogels afsnoepen. Het laatst overblijvende team krijgt 6000 euro.

Rood: Bianca en Sabrina
Blauw: Filip en Hanz
Geel: Anick en Kelly
Oranje: Peter Heidi
Groen: Davy en Bert.

En om het uur krijgen ze een kwartier de tijd om elkaars pijpen af te schieten.

Bianca heeft een kater.

En Dabrina confronteert Davy met zijn ongewenst nachtelijk bezoek. Hij doet alsof hij niets meer weet. Den aap. Tuurlijk weet hij dat wel nog.

Zucht, de dagelijkse Big Brother. Dag 51, halfweg of toch bijna.

Peter weet niet goed of hij bij Heidi zou gaan liggen, en Davy papt aan bij Sabrina.

Allez ju, Peter is dan toch bij Heidi in de zetel gekropen. En Sabrina heeft er duidelijk geen zin in. Been there, done that. Maar Davy’s reactie is wel navenant: “ambetanterik”, roept hij.

Wijze aflevering van Buffy tot nog toe: iedereen geheugenverlies.

Tiens, mijn proxy setting stonden nog verkeerd. Dus zijn de entries van vandaag nu pas on-line. Tja.

Zojuist een paar duizend enveloppen toegeplakt en bepostzegeld.

Enfin, een paar honderd.

’t Was al erg genoeg. Mijn schouder is helemaal lam en mijn vingers verschrompeld van het sponsje.

En het eerste plantje is al dood op het werk:

’t Schijnt één keer vergeten water geven, en ’t was prijs. Planten sucken.