Tiens, eens een navigatieconcept dat ik nog niet veel tegengekomen was: bij KPN.

Principe is dat ze een uitklapmenu tonen van één niveau diep, en als je daar een selectie maakt, komt er net onder het eerste uitklapmenu een tweede, met daarin één niveau diep wat er onder dát niveau zit, enzoverder.

Dus eigenlijk een combinatie van breadcrumbs en hiermenu-achtige dinges.

Ik weet niet of het voor een gewone gebruiker intuïtief is, maar ik had het in ieder geval redelijk snel door.

’t Was weer een lijdensweg vanmorgen met Zelie: gisteren wakker gebleven tot veel te laat, en vanmorgen dus met geen stokken uit haar bed te krijgen.

Aankleden was twintig in plaats van tien minuten. Ontbijt lukt ook al niet: ze wou absoluut een boterham met kaas, niet gewoon smeerkaas maar “andere kaas”, en die hadden we juist niet. En dan wou ze een fristi, maar die zat nog volledig ingepakt en ze kreeg het niet snel genoeg open en dus was het ook daar nog eens bleiring om. En dan wou ze een boterham met filet américain.

Zucht. Tegen dat we buiten waren, was het vijf na acht, en tegen dat ze op school was, halfnegen. En dan heb ik nog uit de tram net voor hij terug toekwam op de Korenmarkt een bus 3 en een bus 38 zien vertrekken voor mijn neus, enfin, om een lang verhaal kort te maken: ik ben hier pas toegekomen om een beetje na negen.

Vanavond gaat Zelie zonder pardon om zeven uur in bed, en dan mag ze nog twee uur liggen wenen voor mijn part, ze komt er niet meer uit.

So there!

Schroeder blijft dus categoriek tegen Irak aanvallen en Rumsfeld is daar redelijk kwaad voor. Haha:

US Defence Secretary Donald Rumsfeld criticised the way Mr Schroeder’s re-election campaign was fought, saying it had poisoned relations between Washington and Berlin.

BBC Washington correspondent Nick Bryant says George Bush has so far failed to telephone the German chancellor to offer congratulations and Mr Rumsfeld pointedly refused to meet his German counterpart at a Nato meeting in Warsaw. [BBC News]

En dan ben ik naar bed. Slapel alleman.

Vergeten proxy aan te zetten. Damn.

Leuk voor mensen die even anaal zijn als ik over hun referers: Disturbing Search Requests.

MX componenten hier, maar vooral geestige manier van presenteren.

Tron 20. Grappig, ik waande mij even in War Games.

Microsoft op breedband.

En werken in Burger King.

Maandag 22u volgende week: iedereen kijken naar The Office. En dan nu: Couplings!

Bill Bailey hits the ground running. Echt wel goed.

Nice ta-tas on that Atomic Kitten too.

Never Mind the Buzzcocks! En Sean is vervangen door Bill Bailey!

Mensen, Charlotte Church is al 18.

Vanavond eindelijk een stuk bibliotheek opgebouwd: rails tegen de muur (gaten boren, zo vertikaal mogelijk, allemaal op dezelfde hoogte, plugs erin, rails vastvijzen), steunen in de rails, planken op de rails en hopen dat ze waterpas staan.

Wat ze deden.

Which was nice.

Ik heb de boeken verzameld die in de living en de gang beneden rondslingerden, en dat vult verdorie al twee en een half schap, dus zo’n 200 boeken. Bah. En ik heb nog niet één kist uit de remise gehaald. Ik vrees trouwens een beetje voor de stabiliteit als ik er graphic novels ga op zetten. Die dingen wegen een ton, met al die glossy pagina’s.

Tiens Fark ligt gelijk plat. Ook nog niet veel gezien.

Bert heeft een stalen blaas en ditto karakter: zestien uur opgesloten in de dagboekkamer wegens niet willen zeggen waarom hij Wino en Hanz genomineerd heeft.

En nu is Sabrina tegen een plantenbak gebotst. En bleiten. Pff.

“I’m going to denounce Saddam on my blog”:

OK, Neil Diamond mag dan al een reactionaire zak zijn (The Pot Smoker’s Song, anyone?) en vol met misplaatste Amerikaansheid (Coming To America?), maar hij heeft toch maar prachtige dingen gemaakt.

Solitary Man, Song Sung Blue, Shilo, You Don’t Bring Me Flowers, Love On The Rocks, I’m A Believer, Coming To America, heel Jonathan Livingstone Seagull, … Tsss.

Oh no! “Los Angeles, CA — Celebrated recording artist composer Warren Zevon, one of rock music’s wittiest and most original songwriters, has been diagnosed with lung cancer which has advanced to an untreatable stage.”

Warren Zevon blijft voor mij altijd Transverse City, de enige plaat die ik zowel op LP als op cassette als op CD gekocht heb. Ik moet toegeven dat ik voor de rest eigenlijk weinig of niet van hem hem, en zeker niets dat ik zo obsessioneel beluisterd heb. Zeker een jaar lang praktisch elke dag opgelegd. Tijdens een, meen ik mij te herinneren, ongemeen miserabele periode in mijn leven.

Ik zat toen op kot bij mijn grootouders (precies één straat verder van de universiteit dan mijn ouders, go figure) en ik ging door het leven in een lange zwarte jas, verdronken in een arafatdoek en voortdurend ofwel het dies irae zingend, ofwel net hoorbaar fluisterend 4-Aminobiphenyl, hexachlorobenzene Dimethyl sulfate, chloromethyl methylether 2, 3, 7, 8-Tetrachlorodibenzo-para-dioxin, carbon disulfide / Dibromochloropane, chlorinated benzenes, 2-Nitropropane, pentachlorophenol, Benzotrichloride, strontium chromate 1, 2-Dibromo-3-chloropropane.

Ik denk dat mensen op de universiteit toen moeten gedacht hebben dat ik een vreemd persoon was.

In ieder geval: zeer spijtig van de Warren. Mooi artikel hier ook trouwens.

De moeder aller vergaderingen gehad daarjuist. Als we nog veel langer hadden doorgedaan, was ik op mijn stoel in slaap gevallen.

Note to self: nooit meer zo vroeg opstaan.