Tag: Boeken

Dit is waar ik bij mijn eerste doorlezing een tijd  gestopt was met The Malazan Book of the Fallen, denk ik. Erikson maakt het een mens ook niet gemakkelijk: deel vijf van de reeks heeft  weinig of niets te maken met de eerste vijf delen, en het is pas ergens zeer diep in het boek…

Al sinds Lord of the Rings en zijn  Hey dol! merry dol! ring a dong dillo! Ring a dong! hop along! Fal lal the willow! Tom Bom, jolly Tom, Tom Bombadillo! heb ik een gloeiende hekel aan gezang en poëzie in fictieboeken. Dat trekt meestal op niets, dat is meestal zo  cringe als maar kan…

Jaja, schaam op mij, ik had dit nog niet gelezen. Um. Wat kan ik zeggen dat nog geen duizend keer vóór mij gezegd is, en beter, door mensen die er meer van weten dan ik? Een meesterwerk. Bijna niet te bevatten dat Engels niet Nabokov’s moedertaal is. Een heel boek over een pedofiel en een…

Ik ben niet zo erg als  Stephen Marche, die dit boek honderd keer las, maar ik heb het zeker al een keer of zes zeven gelezen. En het is waar: het is als een  perfect zittende zetel in een perfecte kamer op een perfect moment. The Inimitable Jeeves lezen is ergens zijn waar het fijn…

Ik was nog aan het lezen in Outlander, toen ik plots zin had om Ash: A Secret History te herlezen. Het was al een tijd geleden, maar ik herinnerde me wel dat het een bijzonder goed einde had, en daar was ik na Outlander toch wat naar op op zoek. Het boek werkt op twee…

Ik was zeer te spreken over Outlander, de tv-serie: ik ben een totale push-over voor romantische series, en qua romantisch was Outlander bijzonder zéér romantisch te noemen. Claire Beauchamp, een verpleegster van 28 op het einde van de Tweede Wereldoorlog, trekt met haar man, die ze op zes jaar tijd nauwelijks gezien heeft, naar de…

Alexandre Dumas  père, de schrijver van onder meer  Le Comte de Monte-Cristo,  was half zwart. Dat zat wel ergens in mijn onderbewustzijn, maar ik had nooit echt nagedacht over wat dat  precies betekende. Ik was er altijd van uitgegaan dat  “Dumas grand-père” wel ergens een zwarte mevrouw zou gevonden hebben, in de kolonies of zo.…

Een  andere vertelling van Lord of the Rings, dit.  Het uitgangspunt is dat de geschiedenis geschreven wordt door de winnaars — en dat Lord of the Rings zoals neergeschreven door Tolkien niet veel meer is dan een na-de-feiten-verheerlijking van  één zijde in een conflict dat veel ingewikkelder was dan simpelweg  goed versus kwaad. Een aantal…

Ik dacht: ik ga eens iets uit de hitparade lezen.  The Bone Clocks  stond in allerlei boekentoptiens over de hele wereld,  en meer had ik niet nodig. Geen korte inhoud gelezen, geen reviews, gewoon kopen,  open doen en lezen. Het begint met een verhaal van Holly Sykes, een  meisje  dat wegloopt van huis, in 1984.…

Ik vermoed dat zowat iedereen op het internet ondertussen wel zal gelezen hebben hoe dit een favoriet boek van Bill Gates is, en hoe hij het twintig jaar geleden kreeg van Warren Buffett, die het ook op zijn favorietenlijst had staan. Kijk, een filmpje: Ik moet daar eigenlijk niet zo enorm veel aan toevoegen: het…

Oh boy. Het vervolg op Proxima,  en het combineert alles wat me stoorde aan dat eerste boek met een hele reeks andere akelige dingen. Situatie: op Mercurius waren  kernels gevonden, een soort oneindig-achtige energiebron. Een groep kolonisten werden naar Proxima Centauri gestuurd. Dan werd er een soort deur gevonden op  Mercurius, die naar Proxima Centauri…

Als het op nietsdoenvakanties aankomst, zijn er wat mij betreft  boekenleesvakanties en tv-kijkvakanties. Deze vakantie is een tv-kijkvakantie, veel boeken komen er dus niet aan te pas. Wél deel vier van Malazan Book of the Fallen uitgelezen.  In heel erg veel stukjes en beetjes, en dat was misschien niet zo enorm hard een goed idee:…

Misschien, dacht ik, heb ik gewoon een slecht boek genomen. Misschien was Mother Night, dat ik nog niet gelezen had, gewoon een minder werk van Vonnegut. Een jeugdzonde. Mischien,  dacht ik, moet ik gewoon eens een boek herlezen waar ik me van herinner dat ik het goed vond. Enter Galípagos, het boek waar ik een…

Ik vond Kurt Vonnegut fantastisch goed toen op op school zat.  Slaughterhouse Five, Sirens of Titan, Cat’s Cradle, het sprongetje van contentement dat ik maakte toen ik zag dat er nieuwe was, Galípagos. En toen kwam ik vorige week dit  filmpje van hem tegen: En bedacht ik, tijd om die mens nog eens te herlezen.…

Moh kijk nu, een reeks die ik  ongetwijfeld al lang geleden graag gelezen had, maar waar ik nog nooit van gehoord had, terwijl het wel degelijk een reeks is die ik zou moeten kennen. ’t Gaat over de vijfde eeuw, het einde van het Romeinse Rijk in het Westen, en meer specifiek over het einde…