Na vergelijkend onderzoek op Tinternet de keuze voor een Planets teruggebracht tot twee: Sir Adrian Boult’s opname van 1978 en de versie van Dutoit met het symfonieorkest van Monréal. En misschien die van Karajan en de Wiener Philharmoniker. Bah dat ik geen kredietkaart heb, het zou al lanh gepiept zijn.

Dutoit is technisch schijnt het een prachtige opname. En Karajan is schijnt het het meest indrukwekkend. Maar Boult heeft het voordeel dat hij de première gedirigeerd heeft en The Planets hem heel zijn leven achtervolgd hebben, en dat de opname van 60 jaar na de première was en dat hij er dus zijn hele ervaring in gegoten heeft.