‘t Is al één van

‘t Is al één van die dagen geweest. Ik dacht een beetje uit te slapen om voorbereid te zijn op twee dagen en nachten doorwerken, maar dat was dus buiten Louis gerekend.

Die heeft van halfacht tot negen uur lopen krijsen. Aaaaarghh!!!

Ik ban dan een beetje later opgestaan, tot na het eten thuisgebleven en dan naar het werk via de stad om vullingen voor mijn en nieuwe broeken van bij Crap & Awful.

Sta ik aan de kasse en blijkt mijn bankkaart nergens te bekennen te zijn. Ik heb van armoe moeten betalen met de kredietkaart van ‘t werk, da’s dus terug te betalen. Bah.

Daarjuist van Hugo de voorlopigdefinitieve versie van hun ontwerp voor de presentatie gekregen, ik weet niet wat ik ervan moet vinden.