Ik zou mij niet druk mogen maken over osteopathie en homeopathie en dingen. Placebo-effekten zijn prachtig. Ik vraag mij alleen af of iemand die ervan afweet er nog deugd van kan hebben.

Is het zoals sommige optische illusies, waar we met geen moeite de illusie kunnen doorbreken? Zoals de onomkeerbare polariteit van een masker?

Of is het zoals de wet van Murphy, “de auto wassen om het te doen regenen lukt niet”?

Als ik hoofdpijn heb, pak ik Optalidon. Ik las een review op Dooyoo.de:

Als schwer arbeitender Computeruser sind Kopfschmerzen schon fast mein Hobby geworden. Ich nehme meistens Optalidon, da ich die Tablette sehr gut vertrage, gut schlucken kann (Pillen ohne Überzug hängen meist irgendwo im Hals fest oder zerkrümeln gleich im Mund) und bei ganz harten Fällen auch zwei nehmen kann, ohne mich gleich wie ein zugekiffter Junkie zu fühlen. Als störend empfinde ich nur die Farbe. Das klingt vielleicht ein bißchen albern, aber die Dinger sind derart grell pink, daß sie schon ungesund aussehen.

Ik pak Optalidon om dezelfde redenen (veel hoofdpijn wegens computer waarschijnlijk, en de pillen gemakkelijk te slikken–alhoewel ik ze toch liefst met vloeistof pak en per twee). Maar beseft die brave mens dat het wetenschappelijk aangetoond is dat roze medikamenten een hogere placebo-factor hebben? Dat het wellicht is omdat het er zo onnatuurlijk uitziet dat ze “beter” werken? Ik weet dat nu, en toch heb ik nog de indruk dat het met Optalidon beter gaat dan met andere dingen.

Ik weet het niet.

Verdorie, kunnen ze niet gewoon een medicament uitvinden dat het placebo-effect teweegbrengt?