Aan het zoeken naar een einde van de film. Ik wil zeker géén happy end. Happy ends sucken ass. Maar ik heb ook een hekel aan fins en queue de poisson.
Ik vond het einde van Invasion of the Body Snatchers, zeker in de versie van 78 met Donald Sutherland, ongelooflijk fantastisch goed. Point finger, hiss, roll credits (en trouwens ook: roll credits zonder geluid! magistraal).
Ik heb zo’n beeld van een close op de held, zoom uit en kraan naar boven, blijkt een groot plein vol met mensen te zijn, waar de held persoon na persoon aanklamt, geen reactie krijgt van niemand, en dan op het einde een Charlton-Heston-voor-half-bedolven-vrijheidsbeeld-ding doet en op zijn knieën valt terwijl niemand er ook maar enige acht op slaat.
Maar da’s niet echt actief genoeg vind ik. Oh well, nog nadenken. Bah.
Reacties
2 reacties op “Aan het zoeken naar een”
Ha, prachtig 🙂 Zie comment op vorige entry om te ontdekken waarom ik zo euforisch ben, maar ik heb al sinds mijn jeugd een beeld van mijn perfecte eindshot, maar het komt bij niks in de buurt bij de eindshots van Planet of the Apes, of Invasion of the body Snatchers. Bij mij zijn het 2 mensen die innig in elkaar verstrengeld elkaar omarmen, man in lange beige trenchcoat, vrouw te dun gekleed en wapperend in de wind, op de punt van een lange golfbreker die ver in de kolkende zee reikt, in de wind en het opspattend zeewater. Camera die van 70 elevation naar 90elevation draait, zodat we de 2 echt vanbovenaf zien, en dan de camera die verder en verder achteruit gaat, hoger en hoger, tot de 2 slechts een stipje zijn, tot de zee een egale massa groenblauw lijkt, hoger en hoger, tot we de aarde zien, praktisch beeldvullend met kleine stukjes oneindig-verre sterren in de vier hoeken van het scherm. Cue credits. Ah well, voor een idee dat onstaan is toen ik 9 was of zo, vind ik het niet slecht.
Vertrekken van beeld op gezichten, uitzoomen en dan merken dat waar de benen zouden moeten zitten van de man en de vrouw eigenlijk twee enorme onderarmen zijn, of moeten we zeggen ondertentakels–en dat eigenlijk al de hele film een buitenaardse poppenkast was!