Gisteren om 22u in mijn bed gekropen, in de ijdele hoop dat ik vandaag niet al te moe zou zijn als ik moest opstaan.
Niet gelukt natuurlijk: ik heb eerst nog één van die Psychomech-boeken uitgelezen, en dan wakker gelegen over het verhaal van de film die ik zou maken. Backstory is geen probleem, da’s allemaal duidelijk (Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn en dingen).
Probleem was dat ik niet direkt zag hoe ik er een protagonist in zou kunnen krijgen, en hoe ik die een klassieke Campbelliaanse monomythische reis zou kunnen doen ondergaan. Enfin, ik heb denk ik een oplossing gevonden. De held is een traditionele wees/zwerver die in de loop van het verhaald naar magiër/krijger overgaat, en wel zo:
- oproep tot avontuur: de held is iemand die per abuis in de workshop van de cultus terechtgekomen is. Met geheugenverlies. De oproep is inherent aan de situatie: de held wil ontdekken wie hij (zij?) is
- amulet: het feit dat de held onzichtbaar blijkt te zijn voor shoggoths, voor alsnog onbekende redenen (die eigenlijk te maken heeft met zijn/haar geboorte)
- drempel: het ogenblik dat de held beslist actie te ondernemen, uit zijn doodskist stapt en op onderzoek gaat
- beproevingen / helper: de held wordt verschillende keren ontdekt en overwint altijd, leert daarbij telkens stukjes van de puzzel (met flashbacks naar het verleden, waardoor hij zijn geheugen meer en meer terugvindt). De helper is ook één van de Oude Goden, maar daar komen we niet meteen achter. Note to self: zijn er goeie, enfin, minder dan absoluut slechte entiteiten onder de Oude Goden?
- nadir/climax: ik weet het nog niet. Ofwel is de goeie echt de goeie en is er een end-of-level boss, ofwel worden de gevechten/beproevingen altijd maar gemakkelijker gewonnen en wordt de protagonist zelf de slechte, en moet hij zijn innerlijke demon overwinnen: wending! de slechte zijn de goeie en de goeie de slechte!
In het eerste geval zijn de slechte niet verslagen, in het tweede wel. - vlucht: alleen als de slechteriken extern waren (de cultus / de shoggoths / Cthulhu), en in dat geval: cue achtervolgingsscène. Als de slechte intern was: nothing much.
- terugkeer naar huis: alles terug naar het gewone, terugkeer naar vrouw/man en kinderen, juich hoera.
En dan een shot van één van de kinderen, pakweg drie-vier jaar, dat een tekening aan het maken is van een corpulente figuur, met schalen, twee vleugels, scharen aan de handen en voeten, en wat alleen kan beschreven worden als een octopus-achtig iets als gezicht. De camera pant naar boven. Blijkt dat het kind de tekening aan het maken is met het hoofd achterover naar boven, kwijl uit de monthoek lopend, snot vastgekoekt op het gezicht, en wijdopengesperde uniform witte ogen. Cue fabriekssirene, roll credits, fabriekssirène gaat over in de beginnoot van Summertime, end credits.