Bleh. Ik ben moe. Ik ga denk ik een uur of zo in de zetel liggen.

En dan: een functioneel ontwerp aanpassen, en een boze mail schrijven naar mensen die xml aan het maken zijn die wij moeten kunnen gebruiken, maar die niet meteen de meest bruikbare xml ter wereld maken.

En dan: ver! ga! de! ren! Uren aan een stuk! Tot we er bij kapot vallen! En dan nog vergaderen! En overmorgen (da’s dus al “morgen” ondertussen!) ook vergaderen! En dan nog! En dan weekend! En dus weer stuiken! En dan weer naar het werk! En dan weer weekend! En dan weer werk! Yay! Tot het einde van mijn leven! Zonder respijt! Yay!

[echt tijd dat ik even wat shuteye catch dus]