Toch raar hoe het achteraf zo onvermijdelijk lijkt:

De Clerck besefte veel te laat welk een vreselijke slag zijn partij gekregen had bij deze verkiezingen. De derde partij worden en 1,4 procentpunt zakken na vier jaar oppositie, in een politieke markt waar de VU verdwenen was en de groenen verpletterd werden. Dat is ronduit een zware nederlaag.

Het was pijnlijk om te zien hoe de verblinde voorzitter zich aan een strohalm vastklampte. Maandagmiddag verklaarde hij nog zelfverzekerd: ,,Ik blijf uiteraard. Daar is geen discussie over”. Het bleek dat er inderdaad geen discussie over geweest was. Dat er in het partijbestuur alleen een akelige stilte gevallen was toen de voorzitter het vertrouwen vroeg.

De volgende dag ambieerde de gekwetste De Clerck zomaar even drie mandaten: dat van kamerlid, burgemeester en voorzitter. Hij zag niet hoe ongeloofwaardig dit overkwam. En evenmin had hij door dat hij op die manier zelf de ,,verjonging en vernieuwing” van de partij stokken in de wielen stak. [De Standaard]

Die Stefaan toch. En al kon ik er net zo min als Free mee leven dat Stefaan De Clerck onze premier zou worden:

Dé vraag blijft natuurlijk wie De Clerck zal opvolgen. Ja, verjonging. En ja, vernieuwing. Maar de partij moet er wél rekening mee houden dat er onder de slechte en onhandige communicator een intelligente, hardwerkende en welmenende politicus schuilging. Daarvan heeft de CD&V er niet echt veel op de reservebank zitten.

Tja.