’t Is oudefilmenweek: zaterdag naar Metropolis gekeken (de prachtig gerestaureerde versie, aanrader if ever there was one), en nu naar Nosferatu aan het kijken.

Ik ben normaal echt niet aan nieuwe muziek op oude films, maar in het geval van Nosferatu brengt Art Zoyd wel iets bij. Gelijk in de tijd op La Fée Carabosse, maar dan beter. Griezelig.

Make no mistake: Nosferatu mag dan al bijna 75 jaar oud zijn, ’t is geen film om alleen in het donker te bekijken. En behalve griezelig: ongelooflijk fantastisch goed. En mooi, elke scène is bijna een schilderij.

Alla.

En morgen: Bride of Frankenstein nog eens bekijken.