Ik heb sinds gisteren Citizens. A Chronicle of the French Revolution van Simon Schama uit. Helemaal aan te raden, zelfs voor wie nooit het onderscheid kon onthouden tussen constituante en législative en convention, die geen Rouget de Lisle van Héraut de Séchelles of Marat van Danton kan onderscheiden, en die Mirabeau alleen van de brug kent 🙂

Nee serieus: het leest als een trein, is bovendien zwaar geïllustreerd zodat je je bijvoorbeeld ook effektief iets kan voorstellen bij de pokdalige grandeur van een Mirabeau, zit vol met detail zonder ooit het grote beeld uit het oog te verliezen, enfin, goed.

De centrale stelling is min of meer dat de franse revolutie meer conservatief was dan men denkt, dat alle belangrijke maatschappelijke wijzigingen (mercantilisme, sociale mobiliteit, pre-industriële dinges, aanzetten tot parlementairachtige democratie) substantieel al aanwezig waren in het “ancien régime”, en dat de terreur onder onder meer Robespierre verre van een toevallige uitspatting, een logisch gevolg was van de rest van de revolutie.

Lezen. Doen.