Ah; zo heet dat dus?
I wrote a journal entry at TheFeature about training my baby daughter to fall asleep on her own, using the “Ferber” method. It really works!
We decided to ‘ferberize’ [Jane]. Dr. Richard Ferber is a child sleep specialist who has a come up with a method to train babies to go to sleep on their own, and help them sleep through the night. Basically, it works like this: at bedtime, you kiss your baby and set her in the crib and walk out. She’ll holler bloody murder, but you have to stay out of the room for five minutes. Then you can come back in and pat the baby on the back and reassure her that you haven’t packed up and moved to Estonia without her. Then you leave the room again and wait 10 minutes, then 15, then 20. She’ll eventually fall asleep, according to the good doctor.
Reacties
4 reacties op “Ferberizing my baby”
Ik had vroeger ook verschrikkelijke verlatingsangst. Maar daar stond natuurlijk tegenover dat mijn ouders de hond gingen uitlaten als ik in mijn bed lag. Ben eens in paniek geschoten en hen achterna gelopen, op straat, in mijn pyjama. Had de garagepoort horen open en toe gaan. En das natuurlijk nogal verschieten. Ah well, ik ben er precies niet voor de rest van mijn leven door geschonden. 🙂
De eerste keer dat Marie of Louise (tweeling) de keel openzette stond ik met de telefoon in de hand om de dokter te bellen. Bleek oprechte honger te zijn. Maar overigens klopt die methode perfect. Na vijf minuten even kijken of de pamper nog proper is, temperatuur controleren, geen poes verborgen in de wieg. Ondertussen rustig tegen praten. Altijd langer wachten. Niet uit de wieg nemen.
Wat ook helpt is om niet op je tenen door het huis te lopen als het slapenstijd is. Gewoon aanrommelen en gezellig geluid maken is net goed voor het kind. Het valt in slaap van ’t luisteren…
En na twee pagadders hebben we ondertussen al ervaring. Alhoewel, toen Louis aan zijn periode verlatingsangst begon waren we dat toch eventjes vergeten en duurde het toch een week voor we het door hadden dat hij niet ziek was. Enfin. Onthouden voor nr. 3.
Nog 89 dagen, 4 uur, 55 minuten en 9 seconden! En laat het geen seconde later zijn! Wij zijn ongeduldig van aard!