De wereld ligt precies verscholen achter een wattentapijt, en mijn hoofd voelt aan alsof ik op de bodem van het diep van het zwembad lig: oorontsteking!
Ik steek het op Amnesty International. Als ik daar niet tien minuten in de striemende wing gestaan had, was ik nu niet ziek.
Hier geen wattentapijt te zien. Lekker warm, en dat terwijl half Begie met een snotvaling zit.
groetjes uit Thailand.
ter verduidelijking: ‘t is niet dat het sneeuwt, ‘t is dat ik praktisch niets meer hoor