Nog niet veel duidelijkheid wat de praktisce aangeleenheden zullen zijn (invaliditeit, ziekenkas, verzekeringen, eventueel expertises en onetwijfeld rechtszaken, …), maar één ding is duidelijk: dit is niet Amerika. En telt het wellicht niet voor zoveel wat de emotionele schade is van een geboorte niet mee te kunnen maken, of uw kinderen niet meer te kunnen opheffen…

En daar dan nog naast: de dokter heeft mij gezegd dat ik er niet meer aan zal moeten denken om op een stoel te zitten voor meer dan pakweg een kwartier–dus wil dat dan niet zeggen dat ik gewoon niet meer de kost kan verdienen? Ik zit er echt mee in.

Krijgen we dan maandelijks een paar euro voor de rest van mijn leven? Of hoe zit dat? Hebben ze dààr geen raadsmannen voor in het hospitaal? Ik ga ’t eens vragen aan de nachtdienst.