Vanmorgen rond een uur of tien opgestaan (op mijn voeten gaan rechtstaan, niet wakkergeworden, dat gebeurt hier om zes uur ‘s morgens). Beetje rondgelopen, in de zetel gezeten, naar tv gekeken (Naked Chef op BBC2), boek gelezen (Rising Sun Victorious. The Alternate History of How the Japanese Won the Pacific War), in de zetel en aan tafel gegeten (worst en aardappelen en prei, rauwkost, yoghurt, kiwi), pijnstiller gepakt (Dfalgan Forte 1g bruistablet en Voltaren Retard 75mg), en weer in bed gekropen.

En zo is de voormiddag alweer voorbij.

En! Ik ben op blaastraining. Da’s waar ik een wasknijper gekregen heb om mijn blaassonde mee af te knijpen, en als ik de indruk heb dat ik, zoals de dokter het verwoordt, moet wateren, dan mag ik de wasknijpr losmaken. Komt er dan 300 à 500 milliliter uit, dan is dat een goeie eerste start om weer gewoon naar het wc te gaan.

Dokter neurochirurg sprak ervan dat ik in de loop van volgende week naar huis zou mogen. Ik denk dat het eerder naar het einde van de week zal zijn, kwestie dat het nu nog allemaal heel erg pijn doet, en dat er nog vanalles geregeld zou moeten worden, dat ik bijvoorbeeld niet zeker weet of ik wel in en uit ons eigen bed kan geraken (laat staan slapen), of ik de trap op en af kan, of het lukt in de badkamer, of er bijkomend materiaal en/of verzorging moet besteld worden, hoe het zit met revalidatie, en dingen, en dingen.

Enfin, ‘t ziet er allemaal stukken beter uit dan vorige week.