Zonet nog eens moeten hoesten. Ik ben daar echt bang van aan het worden: het kan alle keren zijn dat de schok mijn ruggemerg doorsnijdt. Op die manier duren drie dagen dus echt we heel erg lang.

Na de NMR ook nog een electrocardiagram gekregen. Welgeteld dertig seconden heeft dat geduurd, maar ik heb er wel drie kwartier voor mogen op de gang staan wachten. En na afloop nog eens een half uur.

Ondertussen zijn de kinderen ook langsgeweest; geen goed idee. Ik werd er helemaal slecht van: ik lag daar al kapot van de zeer (stomme NMR), en bij het minste dat ze in buurt van het bed kwamen of lawaai maakten, kromp ik ineen.

Nee, ik voel mij niet zo goed meneer.