Niet dat ik wil zagen hoor, ik mag tenslotte hele dagen thuis zitten en zo, maar… Ik zou zoveel dingen willen doen die niet lukken.

Ik zou zo graag kunnen gaan slapen met Sandra, en dan samen wakker worden, en nog iets aan de dag hebben, maar dat kan niet wegens alsdat we geen goed bed hebben en ik dus niet kan slapen ‘s nachts. Misschien binnen een week of twee beterschap, alhoewel, morgen moet ik toch om voorschriften (lidocaïne, en middelen voor de loodgieterij), misschien best eens dringend vragen waar we zo’n bed kunnen huren. Niet zo’n ding van het ziekenfonds, maar een echt honest-to-goodness (electrisch of hydraulisch) in de hoogte verstelbaar tweepersoonsbed. Met een goeie matras. Misschien wel één van Swissflex?

Ik zou zeer graag al mijn boeken klasseren (en in de computer steken voor zover dat niet gebeurd was), maar dat kan niet wegens alsdat de bibliotheek er niet staat. Ik hoop dat dat niet moet wachten op het schilderen van het achterhuis, maar ik vrees er wel voor. Kan dus nog maanden zijn. En ik word er dóódnerveus van dat het huis zo overhoop ligt.

Ik zou zeer graag mijn computers allemaal aansluiten. Maar daarvoor heb ik plaats nodig, en die zal er pas zijn als het achterhuis in orde is, dus nadat er geverfd is en nadat de bibliotheek er staat.

Ik zou graag eens een halve dag geen pijn hebben, en ik zou heel graag eens op een normale manier naar het toilet gaan. Tja. Dat laatste kan nog zes maand duren, of een paar weken, of een paar jaar. En dat eerste, God only knows.

Ik zou zeer graag wat meer programmeren. Maar dat lukt niet omdat ik mij niet kan concentreren.

Ik zou zeer graag met de kinderen naar de kermis gaan. En, failing that, zou ik graag hebben dat de kinderen eens naar de kermis zouden kunnen gaan. Maar dat lukt niet wegens alsdat ik niet mee kan, en dat het niet echt doenbaar is voor Sandra om met twee apen en een baby alleen naar de kermis te gaan.

En op dit eigenste ogenblik zou ik graag hebben dat er iets beters op tv is.