Ah, doka. Doka doka doka. Waar is de tijd van de fotoclub? Alle weken op zolder bij, euh, damned, ik weet het niet eens meer. En dan buiten komen in een helgroene wereld, van het rode licht binnenin.

Beginnen met contactafdrukken, en dan experimenteren met belichtingstijden, en die keer dat ik in het donker aan het rondtasten was en mezelf een nietje door mijn vingernagel sloeg.

Hm. Ik weet het niet. Nu nog met echt film werken, ik zou het niet zien zitten. En, truth be told, van de mensen die ik ken <kuch>steven<kuch> die zichzelf een doka aangeschaft hebben, zijn er niet veel die het lang uithouden.

We zijn allemaal teveel Instant gratification gewoon vermoed ik, zowel qua aantal foto’s als qua onmiddellijke preview als qua werken in Photoshop.