Olé olé, ’t is begonnen.

Sertab zingt nog eens dat van verleden jaar, en ze ziet er niet uit. Een afgrijselijk kapsel (geblondeerd bordkarton), een mislukte combinatie van westerse en oosterse kledij (afzakkend corset, niet passende bh, vieze broekrok), die iets later blijkt te morphen in een rok en een afgevallen korset. Eh tiens, nu staat het pdium vol met derwishen. En zet Sertab het op een krijsen.

Tja, ’t moet uw ding zijn.

Hopla, de eerste al: Spanje. Kijk eens aan, een Spanjaard, zoveel is wel duidelijk. Een Schone Mannemens, die ongetwijfeld zijn borsthaar geschoren heeft. Niet mijn genre, en het liedje ook al niet.

Oostenrijk. Drie kerels in boysbandformaat. Du bist. Ah kijk, en al direkt vals gezongen. Next!

Noorwegen. Ho-hum. Veertien in een dozijn.

De eerste van de drie Belgische inzendingen: Frankrijk. Niet mijn ding.

Servië en Montenegro: Raspoeting met fluit opnieuw. En de juffrouw met het rockabilly-kapsel. Niet slèkt.

Malta. Eikes. Gimmicky, lachjes, mengeling belcanto en viezigheid, blech.

De tweede Belgische inzending: Holland. Niet zo slecht, maar ook niet mijn ding. Pfff ’t is een saai songfestival vandejaar. Geen zeer goeie en geen zeer slechte tot nog toe.

Den Duits. Dat ik dit zeg, ’t is wat, maar: geen Eurovisienummer. En de micro staat niet luid genoeg. En hoe achterlijk is dat: een voorwaartse comb-over.

Albanië is nog altijd wat het vorige keer was, maar er is weer iets met de micro aan de hand. Of ze zingt niet goed natuurlijk. En haar kledij is nog altijd afgrijselijk. Correctie: als ze luid zingt, is het goed, als ze zacht zingt is het niet goed.

Oekraine. Een heel mooi meisje, maar het nummer steekt mij al tegen.

Croatië. Jongens, weer van hetzelfde. Zo saaaaaai!

Te vroeg geklaagd: Bosnië-Hercegovin’s In De Disco. Machtig. De zanger, een soort Plastic Bertrand voor beginners, heeft geluisterd naar het commentaar bij de halve finale en verbergt deze keer zijn kiekenborst. Nog altijd drie mooie madams, nog altijd een fijne nummer.

Eventjes onderbreking, en dan nu: België!! Weer iets vies met die micro aan de hand, maar bon. Sandy doet haar best. Eens naar BBC zappen om te zien wat Wogan er van vindt. Niets speciaals gezegd.

Het Russisch meisje zit op allemaal gekleurde mannen. Blauw, rood, groen, paars. Weird. Slecht liedje, en de techniek is nog altijd kapot: de klank zit helemaal verkeerd.

Macedonië. Meer van hetzelfde. Ik ben er niet aan.

Griekenland. Een vent met gescheurde jaren 80-jeans. Niet voor mij.

IJsland. Veel roepen en schreeuwen, en ook niet voor mij. En dat verkeerd afgesteld staan van de microfoons begint mij serieus op de zenuwen te werken.

Ierland: nog meer eenheidsworst. Jezus het begint mij tegen te steken.

Polen. Een lelijk kleed, maar wel een ontieglijk mooie juffrouw die erin zit. Het liedje is ook niet veel soeps. Maar wel een mooie zangeres.

Verenigd Koninkrijk. Tja. Nog maar eens diezeflde ballad die al duizend keer gezongen is.

Cyprus, dat was die juffrouw die mooi zong maar een lelijk kleed aan had. Het mooiste gezongen liedje van het hele festival.

Turkije doet iets punk/ska-achtigs en ’t is wel wijs. Het meest wijze liedje tot nog toe.

Roemenië. Zó’n gemeen wijf!

Zweden. Ook een gemeen wijf. Ze lijkt op Helena Christensen, en dat is in mijn boek al meteen een negatief punt. Met haar varkensogen.

En ’t is al gedaan! Ik denk dat Oekraine gaat winnen.