Daarnet: telefoon!

“Allo, euh… ja, euh… zijde gij content met uw leven?”

In een accent van hier in de buurt, ik schat een appartementsgebouw aan de Muide.

“Zijde gij niet geïnteresseerd in, euh, geld verdienen? Euh, meer geld verdienen of nu? Euh, allez, ‘k wil zeggen, verdiende gij genoeg geld?”

Ik zei die mens dat ik redelijk tevreden was met mijn leven en mijn inkomen (niemand zegt dat ik eerlijk moet zijn tegen pyramid scheme verkopers, toch?), maar hij bleef volhouden:

“Ah, euh, jah, euh. Zijde soms niet geïnteresseerd in nieuwe opportuniteiten met meer dan 80 klanten in 40.000 landen? Ik kan van thuis werken, euh, jah, allez jah, euh zijde niet geïnteresseerd om extra inkomen te verdienen op een eenvoudige manier?”

Hij was al zenuwachtig om mee te beginnen, en het was er niet op verbeterd—ik heb hem maar niet gevraagd hoe die tachtig klanten over al die landen verdeeld zaten, en ik heb moedig mijn lach ingehouden toen ik hem vroeg “op welke manier bijverdienen?”

“Ja, wel, euh. Ja. Euh. Bijverdienen. Verkooptegij graag?”

Ik moest hem teleurstellen: “ik hààt verkopen. En ik hààt verkopers.” Niet dat dat noodzakelijk honderd percent waar is, maar ik was eigenlijk vooral benieuwd naar de reactie.

“Ah. Ah. Euh. ja. Ah. Euh. Ja, wel, dat is. Euh. Ja, wel, ’t is absoluut geen verkopen. Dus. Euh.”

De mens viel helemaal stil van teleurstelling. Een paar seconden stilte laten vallen, en hij kwam niet veel verder dan “euh”, terwijl bij hem thuis net zoals bij ons de season finale van The Gilmore Girls op TV was. Mijn goed hart dan maar laten spreken: “wat zou het dan wél zijn dat ik moet doen?”

“Ah ja! Euh! Ja! Wel! Euh, ik kan het niet aan de telefoon uitleggen. Kan ik eens langskomen en op minder dan een uur uitleggen hoe u van bij u thuis uit een handige, euh, kunt bijverdienste, euh, komen. ’t Is te zeggen, euh. Zijt ge tevreden met uw levenskwaliteit?”

Aandoenlijk. Ik vraag hem of hij echt geen tipje van de sluiter kan oplichten. Of er ergens een folder van bestaat, of misschien een website of zo?

“Nee, maar kan ik u vragen of gij denkt dat ge wel genoeg vrije tijd hebt?”

Ik moest hem, helaas, teleurstellen. “Ik heb mijn rug gebroken en nu zit ik een paar maanden thuis, dus ja, ik heb wel genoeg vrije tijd. En ik denk niet dat ik zo geïnteresseerd ben in uw aanbod, sorry.”

Hij heeft zelfs niet meer de moeite gedaan.

“Euh. Allez ja, goeienavond meneer.”

Ik vraag mij af wie contenter was dat het gesprek afgelopen was.