Positief alternatief

Gisteren ons deel tegen de ontkerkelijking van de maatschappij gedaan: naar de doop van Emil en Jules geweest (geen foto’s en dergelijke voorlopig wegens gebrek aan bandbreedte, ik zal iedereen wel eenmail sturen als ze online staan). Twee akelige dingen geconstateerd toen ik het doopregister inkeek. Dit is wat er stond voor Emil:

N° 13. Anno domini 2004 die 19 mensis Juni ab infrascripto baptizat est Emil C. nat die 25 April 2002 hora fili Andy C. ex Roeselare et Sofie P. ex Oudenaarde iunctorum in Oudenaarde susceperunt Hendrik C. Sandra P.
PARENTES habitant in hac paroecia vel (si in aliena) in paroecia S. …, civitatis Oudenaarde.

Ten eerste: we zijn eind juni, en er waren nog maar twaalf kinderen gedoopt in de parochie. Ik ben de doopregisters van de zeventiende en achttiende eeuw gewoon, en ik vind dat enorm weinig.

Ten tweede: de helft staat op voorhand ingevuld in het doopregister, de pastoor heeft maar de witruimtes in te vullen, en nog staat het vol fouten. De akte van Emil had moeten zijn:

N° 13. Anno domini 2004 die 19 mensis Junii ab infrascripto baptizatus est Emil C. natus die 25 Aprilis 2002 hora [uur] filius Andy C. ex Roeselare et Sofie P. ex Oudenaarde iunctorum in Oudenaarde susceperunt Hendrik C. [et] Sandra P.
PARENTES habitant in hac paroecia vel (si in aliena) in paroecia S. …, civitatis Oudenaarde.

Godgeklaagd.

Voor de rest: prachtig weer, lekker eten, fijne mensen, en mijn rug was na afloop geeltegans kapot. De kinderen waren ook kapot: Andy had juist een enorme glijbaan in mekaar gevezen, er waren een stuk of veertien kinderen waarvan twee ouder dan tien, en van al de rest was Zelie met haar vijf jaar de oudste. En Louis en Zelie zijn tot halftwaalf wakkergebleven, ik moet er verzeker geen tekening bij maken?

En vanmorgen ons deel tegen de verzuring van de maatschappij gedaan: buurtfeest! Van de wijk! Aperitief in het park! Iedereen (toch praktisch) van de hele wijk was er, en ‘t was weer gezellig. Fantastisch weer, nieuwe mensen leren kennen, en zoals elk jaar : djutoch dat we dat niet méér doen.