Op de Rode Loper hebben ze het over een boek waarin artiesten zeggen wie hun muzikale helden zijn.
De held van de dag was een heldin, en wel Jane Birkin.
Eén keer raden welk liedje er gespeeld werd om Birkin te typeren?
Juist. Je t’aime, moi non plus. Dat nota bene geschreven is voor Brigitte Bardot, en waar Birkin maar ingezongen heeft toen Bardot het niet meer zag zitten om de plaat in haar versie uit te brengen.
Waarom kunnen ze niet iets van haarzelf laten horen? Di doo dah bijvoorbeeld? Of, als het echt helemaal sex moet zijn, La décadanse?
Uiteraard, als ze 28 minuten zouden hebben, is er maar één keuze: héél Histoire de Melody Nelson afspelen. Over & over & over & over & over & over again.
Beste plaat ooit.
Reacties
Eén reactie op “Jane”
Michel, mijn vrouw werkt bij de Rode Loper en ik heb de boodschap overgebracht. Want groot gelijk! Dit kan inderdaad niet door de beugel: “Je t’aime, moi non plus” voorstellen als het hoogtepunt van de carriere van Jane Birkin, terwijl zij al dat ander schoons gemaakt heeft met Gainsbourg.
En bedankt om me langs deze weg op de hoogte te houden want ik geraak nauwelijks nog voor den tv.