Daarjuist het slachtoffer geworden van één van die ploys die normaal alleen in de boekjes voorkomen. Onze twee oudste kwamen fluisterend naar boven geschuifeld, schoorvoetend, aan elke kant van mijn zetel één, en in perfecte één-twee:

Louis: "Papàààà…"

Zelie: "…mogen wij…"

In koor: "…naar de film van de dinosaurus kijken?"

Ik: "mag dat wel van mama?"

Zij, in koor en met alle exasperation die ze met hun drie en vijf jaar kunnen opbrengen, ooggerol incluis: "Jaaa-aaa!"

Ik: "Dan mag het van mij ook."

Zelie: "Dan ga ik nu eventjes naar beneden…"

Stap, stap, stap.

Zelie: "Mamàààà… mogen wij naar de film van de dinosaurus kijken? Van papa mag het!"

Hook. Line. Sinker.



Reacties

Eén reactie op “Mogen wij…?”

  1. die van mij zijn elf en doen dat nog altijd, met dat verschil dat ze groot genoeg geworden zijn om ons in verschillende kamers (verdiepingen) te bevragen… dus wij moeten anticiperen in de zin dat Jan dan bv. naar boven roept, moeke! de kindjes zeggen dat ze van u mogen…. en andere keren loopt hij d’r gewoon in 🙂